Nabeschouwing | Centimeters bepalen Roda’s competitiehervatting

Heel lang zag het er prima uit wat Roda JC liet zien tegen Feyenoord. De ploeg van Anastasiou pakte een aantal tekortkomingen uit de eerste seizoenshelft aan, maar ‘oude’ kwalen en een dosis pech zaten de geel-zwarten dwars. Uiteindelijk werd het duel bepaald door centimeterwerk.

Resultaattechnisch is Roda JC na het duel tegen Feyenoord geen steek opgeschoten ten opzichte van de wedstrijden vóór de winterstop: er werden geen drie punten gepakt en de club staat nog steeds met beide laarzen in het drijfzand van de Eredivisiekelder. Het wedstrijdbeeld liet ons echter iets totaal anders zien: een aantal tekortkomingen bleven onverminderd aanwezig, maar er bleek in de winterstop ook op een aantal vlakken progressie te zijn gemaakt.

Zo zagen we in de spits Thanasis Papazoglou, de man die een achternaam heeft met meer letters dan dat Roda in dit seizoen punten vergaarde. De Griek werd in de winter, als derde spits van de Belgische middenmoter KV Kortrijk, naar Kerkrade gehaald als dé aanvallende versterking voor de tweede seizoenshelft. Scoren deed Papa nog niet, maar hij speelde wel een uitstekende wedstrijd. Fysiek was hij amper van de bal te krijgen en vrijwel ieder luchtduel besliste hij in zijn voordeel: een regelrechte pain in the ass voor Feyenoord-verdedigers Van der Heijden en Botteghin. Eindelijk een centrumspits die met een lange bal bediend kan worden, dus.

Roda-middenveld wint de slag
Die lange bal gebruikte Roda niet uitsluitend, want met name in de eerste helft werd er gewoon goed gevoetbald door de thuisploeg. Adil Auassar en Tom van Hyfte, toch niet de meest geprezen spelers in de eerste seizoenshelft, konden zich gewoon goed meten met een Feyenoord-middenveld dat overliep van creativiteit, maar voor het rustsignaal maar zelden druk op de Roda-defensie kon uitoefenen. Nee, Roda hoefde niet eens de bus te parkeren, want behoudens twee acties van Berghuis waren het alleen losse flodders van afstand waar Van Leer op hoefde te reageren vóór het rustsignaal. Na de thee namen de kansen voor de Rotterdammers dan wel toe, maar ook in Rotterdam zijn ze inmiddels bekend met het fenomeen dat Van Leer heet. Er vielen weer een hoop uitstekende saves te noteren, terwijl hij aan de tegentreffers niets kon doen.

Thanasis Papazoglou torent boven alles en iedereen uit. (Pro Shots)

Wat een positiviteit voor een verloren wedstrijd, horen we u denken. Zeker. Roda krijgt het krediet dat het verdient, want tot aan de openingstreffer van Kuyt maakte de thuisploeg simpelweg aanspraak op een resultaat tegen de lijstaanvoerder. Daar moeten we wel aan toevoegen dat het na de 0-1 ook wel gespeeld was: met stroop in de benen liepen de Koempels vanaf dat moment letterlijk en figuurlijk achter de feiten aan. Ieder een-tweetje zette vanaf dat moment iemand zo ongeveer vrij voor Van Leer. Voor de openingstreffer lagen de verhouding totaal anders, maar zoals het een (mogelijk) aanstaand kampioen betaamt liet Feyenoord na die goal niets meer aan het toeval over.

Vleugellam
Hé, het woord toeval is gevallen. Dat woord typeert eveneens de vleugelaanvallers van Roda. Die speelden ongetwijfeld opnieuw met de beste bedoelingen, maar het rendement was niet eens ‘nul’ maar nog lager. Rosheuvel leverde twee afgemeten voorzetten (waarvoor hij beide keren een lichtjaar de tijd kreeg), waar Boysen niet eens aan het geven van een voorzet toekwam. Logischerwijs kreeg Papazoglou daardoor amper gelegenheid om een kopbal op het vijandelijke doel af te vuren (bij de spaarzame keer dat hij die gelegenheid wél kreeg, liep uitgerekend Abdul Ajagun in de weg). Het zou ons op z’n zachtst gezegd niet verbazen als Anastasiou met een fitte Schahin gaat schakelen van 4-3-3 naar 4-4-2, want op deze wijze hebben de vleugelaanvallers helaas geen enkele meerwaarde. Wellicht dat er dan meer uitzicht op treffers komt, zodat er een einde komt aan de doelpuntendroogte die Roda over de winterstop heen getild heeft.

Van Leer werd alleen in de tweede helft tot het uiterste gedwongen. Dat deed hij dan ook. (Pro Shots)

Uiteindelijk was het de goal van Dirk Kuyt, die tot op dat vooral druk was met het opjutten van medespelers en reageren op scheidsrechter, die voor Roda de nekslag betekende. Een goal die kwam in een fase dat Feyenoord eindelijk erin slaagde om Roda enigszins vast te zetten, nadat Roda daarvoor met een offensiefje dichtbij een treffer was. Een goal die bovendien werd gemaakt in buitenspelpositie: het was een kwestie van centimeters, maar op het moment van spelen van Jorgensen stond de Feyenoord-aanvoerder wel degelijk achter de laatste verdediger. Je kunt het de assistent-scheidsrechter absoluut niet verwijten, maar het is wel een kentering die het verdere wedstrijdverloop drastisch beïnvloedt. Des te frappanter is het dat diezelfde centimeters in de slotseconden van de eerste helft bepaalden dat de inzet van Tom van Hyfte op de lat uiteen spatte, in plaats van dat de Roda-captain op een ideaal moment zijn ploeg op een verdiende voorsprong zette: dat had een cruciaal moment betekend. Het lijken details, maar voor het resultaat zijn ze van immens belang. Dat is geen verwijt, maar een constatering. Tel daar het kwalitatiteve surplus van Feyenoord bij op en een nederlaag is het gevolg.

Wat moeten we verwachten van Roda in de komende wedstrijden? Dat de ploeg van Anastasiou met dezelfde overtuiging blijft spelen als tegen Feyenoord: als het tegen Feyenoord kan, kan het tegen iedere tegenstander. Daarnaast moet de koelbloedigheid en de efficiëntie – en dat is niets nieuws – omhoog, en is het te hopen dat de nieuwe verdediger Verboom én de aansterkende spits Schahin hun stempel gaan drukken op het elftal. Laatste factor die van belang is? Een portie geluk. Die kan altijd goed van pas komen.

Foto: Pro Shots