Nabeschouwing | Eerste degradatiekraker draait uit op echec

Roda JC Kerkrade en een tegenstander die op de laatste plaats staat. Al jaren is het geen gelukkige combinatie en ook zaterdagavond was het de voorbode van een hoop onheil. Willem II bleek in het Parkstad Limburg Stadion met 1-3 te sterk.

Door de staf en spelers werd het niet zo gezegd, maar supporters concludeerden al snel na de publicatie van het speelschema: ‘ons seizoen begint in speelronde vijf’. Na een bijzonder lastige competitiestart zou dan Willem II op bezoek komen in Kerkrade, een rechtstreekse concurrent. De wedstrijd kreeg uiteindelijk nog wat meer lading doordat beide ploegen nog geen enkel punt hadden gescoord en bovendien een vergelijkbaar doelsaldo én voorgaand speelschema hadden. Alles leek dus te wijzen op een degradatiekraker op het scherpst van de snede.

Iets dat weinig mensen, ook aan Tilburgse zijde, voorzien zullen hebben, was een stand van 0-3 na een half uur spelen. Toch kreeg Willem II daarmee niets te veel. Vanaf de eerste seconde legden de Tricolores in Kerkrade veel meer strijd, kracht en ook voetballend vermogen in de weegschaal. Bij de thuisploeg mislukte daarentegen vrijwel alles.

Tactiek ontrafeld
Willem II begon wederom in een 5-3-2-formatie, waardoor er bij Roda achterin vier verdedigers tegenover twee aanvallers stonden. Voorin verzoop Jorn Vancamp tegen het defensieve blok van de Tilburgers, maar het probleem lag op het middenveld. Simon Gustafson speelde in het eerste bedrijf veel te ver naar voren, waardoor Tsiy Ndenge en Mohamed El Makrini niets in te brengen hadden tegen het dynamische middenveld van Willem II. Dat zorgde ervoor dat Roda compleet overlopen werd en geen enkele grip op de wedstrijd had, al had Gustafson met iets meer scherpte wel voor 1-1 kunnen zorgen.

Tactische omzettingen zorgden in de tweede helft, die begon bij een 1-3 stand, voor een veel beter voor de dag komend Roda JC. Met Van Velzen vanaf links, Paulissen achter de ingevallen Schahin en Gustafson verder terug op het middenveld hadden de Kerkradenaren een stuk meer in te brengen. Desondanks zat een gelijkspel er geen moment meer in; het geloof in een goede afloop, dat vanaf het begin al moeilijk te zien was, leek compleet verdwenen te zijn. Daarbij hielp de foute beslissing van Pol van Boekels assistent om een zuivere 2-3 al snel af te keuren niet. Bovendien miste Schahin nog een open kans op de aansluiting en daardoor kwam een slotoffensief nooit van de grond.

Frustratie
Wat er wel uitkwam, al tijdens de wedstrijd, was een hoop frustratie. De fluitconcerten rolden al na een minuut of vijf van de tribunes en met name in de tweede helft sloeg de frustratie ook over naar de spelersgroep. Robert Molenaar coachte bij vlagen furieus, maar trok zich gedurende de wedstrijd ook steeds meer terug in de dug-out, om daar verwoede gesprekken te voeren met zijn assistent-trainers. Hidde Jurjus keek in de eerste helft met verbazing toe wat er voor zijn neus allemaal gebeurde. In de tweede helft pakte Gustafson met een spijkerharde overtreding geel en ramde hij een bal uit frustratie het stadion uit. Veel spelers stonden naar elkaar te wijzen en te gebaren, maar sprake van enige aansluiting was er niet en het vuur in het elftal ontbrak volledig.

En zo is, na een veelbelovend begin aan de competitie, de stress alweer enigszins terug in Kerkrade. Er staan alweer twee uitwedstrijden voor de deur, tegen Heracles Almelo en Sparta. De excuses zijn op en er zullen punten gepakt moeten worden. Eerst wacht nog de bekerwedstrijd tegen VV Capelle.

De eerste opdracht voor Molenaar lijkt te zijn om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. De inzet, de communicatie, de passie en strijd, dat moeten de eerste punten zijn waarop spelers worden aangesproken. De tactiek volgt vanzelf, maar zonder inzet vaart geen enkel voetbalelftal wel. Als die facetten niet snel op orde worden gebracht, wacht Roda JC opnieuw een hels seizoen.

Foto: Roda JC Live