
Ode aan Cheick Tioté
“Cheick leek wel uit een blok natuursteen te bestaan.” Het zijn de treffende woorden van voormalig ploeggenoot Sander Boschker, die twee jaar lang samen met Cheick Tioté op trainings- en wedstrijdvelden stond tijdens hun gezamenlijke periode bij FC Twente. Het is een bekend gegeven dat medespelers onder de indruk waren van de oersterke Ivoriaan. Naar verluidt ging dat zelfs zover, dat de staf hem verbood om verdere krachttraining te doen. Zó sterk, niets leek hem te kunnen stoppen. Niets. Tot gisteren.
Schokkende berichten over een gevelde Tioté sijpelden maandagmiddag via diverse kanalen door op het internet. De speler zou op het trainingscomplex van Beijing Enterprises zijn bezweken aan een hartaanval, reanimatie ten spijt. Even was er nog hoop dat het om foutieve berichtgeving ging, doordat bevestiging vanuit zijn club of omgeving uitbleef. Maar nee, het bleek echt zo te zijn. Tioté’s zaakwaarnemer bevestigde om 17:45 uur het trieste nieuws: Cheick is niet meer. Een kerngezonde, topfitte topsporter die door zijn lichaam te kijk wordt gezet. De polygame moslim Tioté laat meerdere vrouwen achter. Eén van zijn echtgenotes is uitgerekend om komende te week te bevallen van hun kind. Het maakt het verlies zeker niet draaglijker.
Uiteraard was Cheick primair een persoon zoals u en ik. Maar de rouwende voetbalwereld zal hem zeer zeker herinneren als een begenadigd voetballer. Het is niet voor niets dat de Ivoriaan ook in Kerkrade en omstreken nog scherp op het netvlies staat, ondanks dat het toch alweer 9 jaar geleden is dat we ooggetuige waren van zijn voetbaltalent. Hij speelde slechts één seizoen in het geel/zwarte tenue, maar die twaalf maanden waren ruimschoots genoeg om een blijvende indruk achter te laten op medespelers, supporters en andere voetballiefhebbers. Met zijn manier van spelen leek de spijkerharde Tioté gemaakt voor het vechtvoetbal dat de Koempelclub Roda JC, zeker in het tijdperk met Raymond Atteveld als hoofdcoach, nastreefde.
De toen 21-jarige Tioté kwam in 2007 binnen in het Parkstad Limburg Stadion in een periode waarin Roda JC er nog een gericht transferbeleid op nahield. Samen met Roland Lamah werd hij voor één seizoen gehuurd van RSC Anderlecht, waar men inzag dat de talenten behoefte hadden aan speelminuten. In Kerkrade deed het tweetal het zó goed, dat de Belgische topclub hen in de winterstop al wilde terughalen naar Brussel. Roda werkte daar niet aan mee, omdat de middenvelder en buitenspeler dragende krachten waren in een team dat zelfs de bekerfinale haalde. Lamah was de man van de acties en goals, Tioté was de man van de intercepties en de duelkracht die bovendien over een fenomenale conditie beschikte. De jongelingen werkten een dusdanig sterk seizoen af dat Roda’s pogingen om hen definitief vast te leggen tevergeefs bleken, doordat de transferwaarde van de spelers tegen de drie miljoen Euro aanschuurde.
FC Twente kon dat transferbedrag wel ophoesten, waarna Tioté twee seizoenen in Enschede zou spelen. Op een sterk bezet driemans-middenveld fungeerde hij vooral als standaard-invaller voor mannen als Kenneth Perez en Theo Janssen. Desalniettemin was de Ivoriaan een gerespecteerde kracht in een sterke formatie, die in 2010 beloond werd met het kampioenschap van de Eredivisie. Tioté plukte er persoonlijk nog meer vruchten van: hij verwierf een vaste plek in de selectie van Ivoorkust én verdiende een transfer naar de Premier League, waar hij Newcastle United verkoos boven de Champions League-deelnemers Tottenham Hotspur en Inter Milan. De ster van Tioté begon alsmaar helderder te schijnen.
Ook in Newcastle bleek Tioté uitstekend te matchen met zijn nieuwe werkgever. Hij had nog geen half jaar in dienst van de Magpies gespeeld toen hij een nieuwe, maar liefst 6,5 jaar durende verbintenis ondertekende bij de club. Hij ontwikkelde zich verder tot een Powerhouse op het middenveld in de sterkste competitie ter wereld. Tioté groeide er razendsnel uit tot publiekslieveling en zou bijna zeven jaar actief zijn op St. James Park, een ongekend lange periode voor een buitenlander bij één club in de Premier League. Eénmaal zou hij tot scoren komen. En hoe. Met een fabelachtige volley in de 94ste minuut schoot hij, nadat Newcastle met 0-4 achter had gestaan tegen Arsenal, de 4-4 op het scorebord.
Als international mocht Tioté Ivoorkust vertegenwoordigen op de WK’s van 2010 en 2014 en de Africa Cup-edities van 2010, 2012, 2013 en 2015. Beijing Enterprises bleek in de afgelopen maanden helaas het laatste avontuur van de pas 30-jarige Cheick Tioté. Wat blijven, zijn de herinneringen aan een ruwe diamant die niet alleen de grenzen opzocht, maar ze ook wist te doorbreken.
Cheick Tioté, 21 juni 1986 – 5 juni 2017.