Nabeschouwing | Tactische wissel levert Roda niets op
Gisteravond ging Roda JC Kerkrade alweer voor de vijfde keer in het kalenderjaar 2015 onderuit. In het Frans Heesen Stadion in Oss was de plaatselijke FC met 1 – 0 te sterk voor de formatie van René Trost. Roda JC Live blikt nog éénmaal terug op de volgende deceptie in de strijd om de tweede plaats.
Andere speelwijze
Zoals Trost al had aangekondigd, werd de speelstijl iets aangepast ten opzichte van het duel tegen De Graafschap. Frank Demouge mocht weer op de bank plaatsnemen en zijn vervanger was Nayib Lagouireh. Concreet hield dit in dat Anco Jansen weer in de punt van de aanval ging spelen, met Edwin Gyasi en Lagouireh als rappe vleugelaanvallers naast hem. Vorige week werd er nog gespeeld met afwisselend Gyasi, Paulissen en Jansen op de flanken, met Demouge in de spits. Deze tactiek wierp met veel gecreëerde kansen zijn vruchten af tegen de Superboeren, maar toch koos Trost dus voor deze nieuwe variant.
In het eerste deel van de wedstrijd bleek deze speelstijl echter geen enkele vrucht af te werpen. Gyasi’s acties vanaf de linkerflank kenden wederom geen enkel rendement en Lagouireh verdiende op rechts de onzichtbaarheidstrofee. Pas toen men na een kwart van de wedstrijd besloot om van flank te wisselen, werd Roda gevaarlijk. De linksback van FC Oss wist namelijk geen enkele grip op Gyasi te krijgen, wanneer die op rechts speelde. Daaruit ontstonden in het kwartier voor de rust enkele goede kansen. Trost gaf het echter na afloop al terecht aan: wederom schortte het aan de afronding. Ditmaal viel dat echter niet alleen te wijten aan falende spitsen, maar ook aan de uitstekend keepende Luuk Koopmans.
Stabiele verdediging
Aan de andere kant was het wel positief dat het verdedigend wederom uitstekend leek te staan. In de eerste helft kwam FC Oss niet verder dan enkele afstandsschoten en één kopbal, die net naast ging. Voor de rest wisten de gastheren niet gevaarlijk te worden, en dat mag op het conto worden geschreven van de stabiele verdediging. Aanvallend liep het echter, met name in het eerste half uur, dus een stuk minder soepel. Er was nauwelijks beweging te bekennen bij de Kerkradenaren en het middenveld maakte een radeloze indruk. Vrijwel elke tweede bal was voor FC Oss.
Wederom leek Roda namelijk de minder scherpe ploeg in het veld te zijn. Op basis van inzet won de thuisploeg veel duels en bovendien hadden de Ossenaren veel meer bewegende spelers in hun gelederen. Wanneer Oss de aanval koos, stonden er op het middenveld regelmatig enkele spelers totaal vrij. Hoe dat kan, mag een raadsel heten. De verdediging wist deze gaten evenwel goed op te vangen in het eerste bedrijf.
Zwak tweede bedrijf
In de tweede helft leek Roda – onbegrijpelijk genoeg – wederom het kruid reeds in de eerste 45 minuten te hebben verschoten. Aanvalsdrang viel nauwelijks te bekennen bij de Kerkradenaren en aan het slotoffensief van de eerste helft werd dus geen vervolg gegeven. Dit had er ook mee te maken dat Trost met deze tactiek minder mogelijkheden had om van positie te wisselen. Waar vorige week Paulissen, Gyasi en Jansen regelmatig van positie konden wisselen, waar De Graafschap de grootste moeite mee had, was de enige mogelijke verrassing met deze opstelling het wisselen van Gyasi en Lagouireh; iets waar Oss na een eerste schrik niet veel moeite meer mee had.
Dat Oss uiteindelijk op 1 – 0 kwam, was desondanks wrang, want ook in de tweede helft wisten de Ossenaren weinig te creëren. Na een individuele actie, waarbij Biemans Opoku moest laten lopen, schoot laatstgenoemde de bal prachtig in de verre hoek. Eerder raakte Ten Den al de paal voor de thuisploeg, na wederom zwak verdedigen van Biemans. Meer kansen heeft Oss echter in de hele tweede helft niet gekregen, waardoor een gelijkspel zeker verdiend zou zijn geweest.
Dat dat gelijkspel er niet kwam, was uiteindelijk te wijten aan Oss-goalie Koopmans. Nadat Trost zijn enige mogelijke verandering in de speelwijze had toegepast – va banque spelen met Frank Demouge – begon Roda wederom aan een slotoffensief. Dit leidde tot enkele goede kansen, maar Koopmans stond keer op keer goed in de weg. Het is overbodig te zeggen waarom PSV voor hem op de tribune zat gisteravond.
Falend wisselbeleid
De wissels die Trost gisteren uitvoerde, brengen het probleem van de huidige selectie aan de orde. Er zijn genoeg mogelijkheden tot wisselen, maar die brengen allen nauwelijks een verschil in de speelstijl met zich mee. Het inbrengen van Raymond Gyasi voor Nayib Lagouireh verandert immers niets aan de speelstijl. Dat Lagouireh gewisseld werd, was weliswaar logisch, maar Gyasi is eenzelfde type speler.
Ook het inbrengen van Dijkhuizen voor Monteyne vlak voor tijd verandert weinig aan de speelstijl, buiten het feit dat Dijkhuizen in zijn tien minuten vaker voor de aanval koos dan Monteyne in de tachtig minuten daarvoor. Waarom Monteyne week in week uit de voorkeur verkrijgt boven Dijkhuizen, blijft dan ook een raadsel.
Nee, de enige mogelijkheid die Trost heeft bij een achterstand, is het inbrengen van Frank Demouge om op die wijze zeer opportunistisch spel op de mat te leggen. Oss had zich daar goed op ingesteld, met twee kopsterke verdedigers, dus had Trost kunnen voorzien dat ook dit de oplossing niet zou zijn. De mogelijkheid ontbreekt dus om van speelstijl te wisselen binnen een wedstrijd en dat is een kwalijke zaak.
4-4-2 of 4-3-3 blijft een terugkerend thema
Nu het 4-3-3-systeem nog lang niet tot het gewenste resultaat leidt, wordt de roep vanuit de supportersschare om het 4-4-2-systeem groter. Uit de tien wedstrijden na de winterstop werden slechts elf punten gepakt, dus het is logisch dat er om verandering wordt gevraagd. Dat kan hypocriet genoemd worden, nadat het 4-4-2-systeem voor de winterstop verguisd werd, maar er zit zeker wat in: onder het 4-4-2-systeem werd er immers vrijwel altijd gewonnen. Niet spectaculair, maar er werd gewonnen.
Voor de trainer is het echter een lastig parket. De club heeft in de winter specifiek ingekocht op een 4-3-3-systeem en schakelen naar 4-4-2 zou betekenen dat een hele rits aan net aangetrokken buitenspelers weer op de bank of op de tribune plaats zouden moeten nemen. Het zou wel betekenen dat de mogelijkheid ontstaat om binnen de wedstrijd te wisselen van systeem; iets dat nu vrijwel niet kan, gezien de wisselspelers. Trost zal snel zijn keuze moeten maken.
De cijfers
Verbist – 6: maakte geen fout, de goal was onhoudbaar. De verdediging voetbalde zichzelf vaak in de problemen door snel te willen opbouwen.
Monteyne – 4,5: het blijft een raadsel waarom hij wekelijks de voorkeur krijgt boven Dijkhuizen. Raakte ook tegen Oss maar weinig.
Biemans – 5,5: liet het afweten bij de twee enige kansen van Oss, maar speelde voor de rest een zeer solide partij.
Swinkels – 6: niets op aan te merken, scoorde vlak voor tijd nog bijna de gelijkmaker.
Van Peppen – 6: solide, maar met minder aanvallend gevaar dan normaal.
Faik – 5: wist het spel niet te verdelen en moest daardoor vaak zijn toevlucht zoeken in tikjes breed of tikjes terug.
Van Hyfte – 5,5: was de afgelopen wedstrijden vaak de uitblinker, maar wist geen vuist te maken.
Paulissen – 4,5: raakte als ‘nummer 10’ geen deuk in een pakje boter en werd veel te laat gewisseld.
Gyasi – 5,5: het rendement in zijn acties ontbrak wederom volledig, maar als hij er dan een keer doorkwam, zorgde dat ook meteen voor schaars gevaar van de kant van Roda.
Jansen – 5,5: was de uitblinker, tot aan zijn oliedomme rode kaart in de 89e minuut.
Lagouireh – 4: onzichtbaar, speelde voor de zoveelste keer een dramatische pot.
Foto: Roda JC Live