
Nabeschouwing | Ajagun, van ster tot schlemiel
Hij was in de afgelopen weken de speler die het opgebloeide Roda JC bij de hand nam. Zaterdagavond was Abdul Ajagun echter de wanhoop nabij. Een drietal missers van de Nigeriaan leidde een puntendeling met FC Utrecht in. Roda JC Live blikt terug op de wedstrijd.
Alsof er een waas voor de ogen van de man met rugnummer 14 verscheen. Tot ontzetting van ruim 13.000 toeschouwers in het Parkstad Limburg Stadion werd Abdul Ajagun tegen FC Utrecht de verpersoonlijking van het gebrek aan scorend vermogen in de ploeg van Yannis Anastasiou. Ere wie ere toekomt: het lukte de Nigeriaan keer op keer om in de positie te komen voor een vrije schietkans. Realiteit is echter dat je daar als speler, elftal en selectie weinig aan hebt als het rendement bij die doelrijpe mogelijkheden op 0 blijft steken. Is het angst om zelf af te drukken? Is het onkunde? Is het botte pech? Of een combinatie van dit alles? Joost mag het weten. We zetten de speler absoluut niet in een kwaad daglicht, maar feit is dat het deze missers zijn die een club in de kelder van de Eredivisie zich niet kan veroorloven in de jacht op punten.
Driemaal geen scheepsrecht
Was het tegen PSV nog Mitchel Paulissen die in de slotseconde verzuimde om van één punt drie punten te maken, tegen Utrecht viel die twijfelachtige eer dus aan Ajagun ten deel. Roda maakte behoudens een erg matige openingsfase namelijk een goede indruk tegen een club die zich stevig in de subtop van de ranglijst heeft genesteld. Het was echter – buiten een goede kopkans voor Mytidis – steeds opnieuw de schaduwspits die weigerde de trekker over te halen. Aan poging één ging een prima aanval vooraf waarna de inzet van een meter of zeven dusdanig weinig kracht had dat Van der Maarel de bal van del lijn kon opruimen. De voorbereiding van poging twee ging op strakke wijze over zoveel schijven dat de schoonheid voor menig Roda-supporter niet te bevatten was, maar op het moment dat Ajagun aan de rand van het zestienmetergebied vrij op doel kan vuren ontslaat er kortsluiting in het hoofd van de speler: weg kans. Bij poging drie is het invaller Paulissen die een fraai passje in huis heeft, maar op zo’n 10 meter van het Utrecht doel raakt zijn collega de bal opnieuw verkeer. Nee, in Nigeria bestaat er niet zoiets als scheepsrecht.
Positief ‘uitzicht’
De positieve rol van Ajagun in Roda’s manier van spelen mag absoluut niet onderschat worden, wat losstaat van de slechte afronding. Zo zag het positiespel van Roda er bij vlagen wel érg goed uit voor een ploeg die zichzelf terugvindt op de voorlaatste plaats op de ranglijst. Het had echter wel wat tijd nodig om grip op het duel te krijgen, want wie na 10 minuten had geroepen dat Roda ontevreden moest zijn als het een punt uit de wedstrijd zou meenemen, werd waarschijnlijk niet helemaal serieus genomen. Utrecht dicteerde in de openingsfase namelijk het spel in het Parkstad Limburg Stadion, hoewel we de mistlampen moesten ontsteken om dat daadwerkelijk te kunnen waarnemen. Er hing namelijk een walm in de Kerkraadse voetbaltempel alsof de plaatselijke rokersclub er haar open dag hield. Bij wijze van spreken. Mist is immers geen rook maar een weersverschijnsel. Tot zover uw update van Meteo Limburg.

En Utrecht dan?
Nu horen we u denken; leuk en aardig (of niet leuk en onaardig, wat u wil) dat Ajagun uitgelicht wordt, maar was dat dan alles wat we ondanks de mist zagen zaterdagavond? Nee, zeker niet. Zo had Willem Janssen in tegenstelling tot Luuk de Jong enkele weken geleden alle reden tot klagen bij een afgekeurd buitenspeldoelpunt. De ex-Roda-middenvelder liep na enkele minuten een kilometer of twee on-side om vervolgens de bal onberispelijk voorbij de kansloze Benjamin van Leer te volleren, maar zag tot zijn ontzetting dat arbiter (b)Lindhout de goal niet toekende. Wat opvalt in de vorige zin: een ‘kansloze’ Benjamin van Leer? Ja mensen, dat bestaat nog. Ook deze keeper heeft niet overal een antwoord op. Zeker niet wanneer je als tegenstander, laten we zeggen, binnen vijf seconden drie keer een bal tussen de palen plaatst. Ha! Fout gedacht! De doelman toonde in de 77e minuut zijn klasse met een drietal uitstekende reflexen. Het schijnt dat de heren Barazite, Van der Maarel en Haller het nog steeds aan het verwerken zijn.
Hoop doet leven
Al met al zagen we zaterdagavond een aantrekkelijke afsluiting van het Roda-jaar 2016. Een overwegend leuke wedstrijd, waarbij toch het gevoel van ’twee punten te weinig’ overheerst ten opzichte van het punt dat wél gepakt wordt. Het zevende gelijkspel in acht speelrondes heeft er enerzijds voor gezorgd dat de ploeg niet meer laatste staat, maar anderzijds ook dat zij vooralsnog niet verder komt dan plek 17. Halverwege de competitie zijn er, zeker op basis van recente wedstrijden, genoeg aanknopingspunten en zijn de verschillen ten opzichte van de concurrentie klein. Desondanks moeten we ook reëel zijn en constateren dat dezelfde resultaten in de tweede competitiehelft te weinig zijn om play-offs te ontlopen, laat staan dat het gat met de fatale laatste plaats met 1 punt bijzonder broos is. Bovendien zijn acht gescoorde treffers natuurlijk veel te weinig. Het debuut van Dani Schahin in de slotfase zaterdagavond kan wat dat betreft alleen maar hoopgevend werken.
Foto: Roda JC Live