Nabeschouwing | De sirtaki is nog niet terug in Kerkrade

Kerkrade. Een zonnige zondagmiddag in augustus, iets na half vijf. De goedlachse Griek Yannis Anastasiou betreedt via de trappen omhoog dezelfde arena als die waar hij jaren geleden furore maakte als spits. Nu in pak. Wanneer scheidsrechter Jochem Kamphuis wat later op zijn fluit blaast, is het tweede tijdperk-Anastasiou in Kerkrade begonnen.

De eerste officiële 90 minuten onder zijn bewind zorgden bij de Griek voor vele uitbarstingen langs de zijlijn uit frustratie. Na het defensieve beleid van Kalezic was er in het Parkstad Limburg Stadion bij de vele supporters hoop op zonniger tijden. Fris aanvalsspel zou terugkeren bij de Trots van het Zuiden en, het mag gezegd worden, zondagmiddag werd er tegen Heracles Almelo een dappere poging gedaan. De Europa-ganger had bijna haar hele elftal intact gehouden en beschikt over een voor Eredivisie-begrippen uitstekend middenveld.

Laten we wel wezen: Roda traint pas een paar weken samen in de huidige samenstelling en in de voorbereiding werd het elftal ook nog eens geteisterd door blessures. Dan is het lastig om zoveel automatismen in te slijten om negentig minuten lang fatsoenlijk aanvalsspel te laten zien. Bij vlagen werd er fatsoenlijk gecombineerd op het middenveld, wat fijn was om te zien. De eerste lange bal werd dit keer niet na 22 seconden, maar na 22 minuten gespeeld. Met andere woorden: Anastasiou heeft flink gehamerd op rustig, maar verzorgd aanvalsspel.

Uit mooie combinaties over met name de rechterkant van het veld werd Roda enkele keren aardig gevaarlijk. De eindpass van Rosheuvel was echter constant niet op maat – of spits Nestoras Mytidis stond gewoon telkens niet op de juiste plek, wat u wilt. Mytidis werkte hard, maar speelde in de wedstrijd geen enkele rol van betekenis. Het laat de vraag rijzen over wie de spitspositie moet gaan invullen dit seizoen, zeker nu er geruchten de ronde doen dat Dani Schahin simpelweg niet overweg kan met het kunstgras dat in het Parkstad Limburg Stadion ligt. In dat kader is het interessant dat zowel Mike van Duinen als Ralph Seuntjens aandachtig toeschouwer waren bij de openingswedstrijd.

Ook achterin zijn er de nodige vragen gerezen naar aanleiding van de eerste pot. Verloren zoon Roel Brouwers speelde een huiveringwekkende wedstrijd, terwijl jongeling Fréderic Ananou juist de uitblinker van de pot was. En die speelde eigenlijk alleen maar omdat zowel Brouwers als Kum nog geen 90 minuten aankonden… Brouwers, één van de aanvoerders, zal niet zo snel gepasseerd worden door Anastasiou, en Kum is niet gehaald voor de bank. Ananou heeft zich echter dusdanig gemanifesteerd dat het geen populaire zet zou zijn om hem te passeren tegen Ajax. Misschien moet Ard van Peppen in dat licht vrezen voor zijn linksbackpositie, al speelde de routinier een prima wedstrijd.

Met het resultaat viel dus te leven, maar de wijze waarop de Griekse trainer zich stond te ergeren langs de zijlijn, zegt genoeg. Er is nog heel veel werk aan de winel. Met meer rust en precisie had Roda in de laatste twintig minuten ongeveer 10 kansen kunnen creëren om de wedstrijd nog binnen te slepen, maar telkens ontbrak het aan een fatsoenlijke pass. Anastasiou liep na elk van die gelegenheden langs de zijlijn te vloeken en te tieren. Thuis tegen Vitesse zal er weer gepresteerd moeten worden en dus heeft Anastasiou twee weken om meer muziek in het elftal te krijgen. Alles wat bij Ajax-uit gepakt wordt, is mooi meegenomen, maar één ding is duidelijk: de sirtaki is nog niet terug in Kerkrade.

Foto: Pro Shots