Nabeschouwing: Juric kan niet in zijn eentje de oorlog winnen

Het is zondagmiddag rond een uur of half vijf wanneer Tomi Juric verslagen het veld van het Koning Willem II Stadion in Tilburg afloopt. Vijfennegentig minuten lang zeulen resulteerde niet in punten: de gastheren bleken met 3-2 te sterk.

Als een malle rende de Australiër gedurende de hele wedstrijd van hot naar her. Al zijn vergeefse inspanning legde pijnlijk het probleem bloot, dat Roda al het hele seizoen parten speelt: ondanks een technisch redelijk begaafd middenveld wordt de spits niet of nauwelijks bereikt. Want als onze Juric de bal krijgt, doet hij er vrijwel altijd iets nuttigs mee.

Dat liet de nummer 9 goed zien in de eerste tien minuten. Eerst wist hij helemaal zelf een penalty te versieren, door een lastige bal vanaf het middenveld buitengewoon goed mee te nemen. Op dat moment zag de verdediger van de Tricolores geen andere mogelijkheid dan Juric te vloeren. Vervolgens ging hij – tegen de ongeschreven regel in – zelf achter de bal staan, en met succes: de penalty werd, net als die tegen Heerenveen, onberispelijk binnen geschoten. Lamprou kansloos, een voorsprong voor de Kerkradenaren.

Achteruit lopen: slecht idee…
Daarna ging het echter faliekant mis. Je zou zeggen dat men geleerd heeft van de wedstrijd tegen Heerenveen dat doordrukken loont, maar na de 0-1 ging Roda een vergeefse poging wagen om weer eens betonvoetbal te spelen. In de afgelopen weken oogde de verdediging enigszins stabiel, maar tegen de Tilburgers liep het aardig in de soep. Willem II scoort namelijk bijzonder veel uit standaardsituaties. Het lijkt voor de hand te liggen dat je dan bij dat soort situaties, als je ze al weggeeft, extra geconcentreerd bent.

Nou, niet dus. Wuytens kon twee keer ongehinderd scoren. Toegegeven, de eerste bal viel wel erg gelukkig voor zijn voeten, maar toch kon hij in de zestien ongehinderd kappen en draaien. Bij de tweede goal liet Sankoh opnieuw zijn man lopen, waardoor diezelfde Wuytens volledig vrijstaand de bal in het hoekje kon koppen.

En voorin stond hij, moederziel alleen, Tomi Juric. Na de voorsprong (en ook nog na de 1-1 en 2-1) beperkte Roda zich tot ballen naar voren rossen, en daar stond de Australiër, die uit alle macht probeerde kopduels te winnen. En dat lukte vaak ook nog aardig, maar dan was er geen enkele aansluiting. Het middenveld bleef namelijk op de zestien hangen en Edwin Gyasi wist zich geen raad met zijn rol; aansluiten bij Juric of bij het middenveld blijven meeverdedigen? Het hielp daarbij niet mee dat zijn back-up, Ard van Peppen, een uitermate lastige middag beleefde tegen de rappe Ajacied De Sa.

Strijdplan in de ijskast
In de rust zal er ongetwijfeld een strijdplan zijn gemaakt. Een uitgekiend plan waardoor de achterstand goed gemaakt zou gaan worden en er alsnog met minstens een punt huiswaarts gekeerd zou worden uit Tilburg. Na drie minuten werd dat strijdplan vakkundig ongedaan gemaakt door Griffiths. Die leverde eenvoudig in, probeerde daarna zijn fout wanhopig goed te maken door veel te ver door te jagen en pats, boem, plots stond Van der Velden alleen voor Van Leer. Die legde de 3-1 in het netje. Einde wedstrijd, zou je zeggen.

Toch leek het strijdplan wel nog door te werken, want na de 3-1 kwam Roda beter in de wedstrijd. De lange bal werd wat minder gehanteerd en Gyasi wist iets vaker fatsoenlijke voorzetten te geven in de richting van Juric. Die deed wat hij kon, bleek aardig balvast, maar kon door dubbele dekking niet zijn hoofd tegen een voorzet aan zetten.

Als team deed Roda eindelijk wat het eigenlijk na de 0-1 had moeten doen: gecontroleerd ten aanval trekken. Dat dit in den beginne nog niet tot veel kansen leidde, is dan mogelijk, maar uiteindelijk komen die kansen er toch wel. En hoe gelukkig de goal ook was, toch was er een aansluitingstreffer. Griffiths – die van die fout, weet u wel – kon de 3-2 vrij binnen koppen. Wat volgde was een spannende slotfase in Tilburg.

Dat was wel een slotfase waarin het, eerlijk is eerlijk, eerder 4 of 5-2 had kunnen worden dan 3-3. Het gecontroleerd ten strijde trekken escaleerde namelijk in het als malloten naar voren rennen om wanhopig nog een gelijkmaker te forceren. Tot serieuze kansen leidde dit niet, althans niet voor Roda. De Kerkradenaren hadden het aan Zivkovic te danken dat de score niet hoger uitviel, want die mistte een werkelijk niet te missen kans.

Genoeg werk aan de winkel
Kansen die de arme, arme Tomi Juric voorin niet kreeg. Te vaak schortte het aan het laatste balletje. Hij deed wat hij kon, maar zonder bal kan je niet scoren. Juric is voor Roda-begrippen een prima spits, maar wat er echt bij moet is een middenvelder die het fysiek aankan en ook net dat ene goede balletje kan geven. Want Faik en Van Hyfte zijn technisch gezien uitstekende voetballers, maar worden soms weggezet alsof ze nog geen 30 kilo wegen.

Concluderend: achteruit lopen is nooit goed. Doordrukken is het devies, als je voorkomt snel de voorsprong verdubbelen en nóóit, maar dan ook nooit leunen op een marge van één. Want die is flinter-, flinterdun. En alsjeblieft, Roda-leiding, verblijd ons met versterkingen in de winterstop. Want dan loopt dat rendement van Juric echt wel verder op. Een maand om de koppen bij elkaar te steken. Er moet veel gebeuren. Al vier maanden zonder overwinning, maar die volgende komt er echt wel.

Cijfers:
Van Leer: 7. De uittrappen waren zowaar fatsoenlijk en aan de goals kon hij weinig doen. Prima pot.
Monteyne: 5,5. Niet echt een overtuigende rentree, maar met de ultrasnelle Willem II-buitenspelers was het te verwachten dat hij het lastig zou krijgen.
Swinkels: 6,5. Toonbeeld van onverzettelijkheid. Niets mis mee, toegejuicht door zijn oude fans.
Sankoh: 5. Toch weer debet aan twee goals; toonde zich nu wel schuldbewust.
Van Peppen: 5. Zijn minste pot van het seizoen tot nu toe. Had de grootste moeite met De Sa.
Griffiths: 5. Onnodig een goal weggegeven, wel weer eens gescoord. Soms iets meer met het hoofd erbij.
Faik: 5,5. Kleurloos.
Van Hyfte: 6,5. Speelde lekker, af en toe vernuftige passjes (bijvoorbeeld de pass op Juric die de 0-1 inleidde). Kan het echter niet alleen.
Rutjes: 6. Inzet troef. Daar blijft het bij, maar maakt zich daarmee op de een of andere manier wel nuttig.
Gyasi: 6. Stond net als Juric een beetje op een eiland, maar oogde af en toe wat besluiteloos. Bovendien is het rendement onverminderd laag.
Juric: 7. Zie de tekst hierboven. Op een eiland, deed wat hij kon.

Foto: Roda JC Live