Nabeschouwing | Na tijden van incasseren deelt Roda nu uit

Sinds april 2012 was Roda JC er niet meer in geslaagd om twee uitwedstrijden in de Eredivisie op rij te winnen. Op het moment dat de club volgens vele analytici reeds dood en begraven was, presteerde zij het onverwachte: winnen bij NAC en Vitesse.

Waar op de overwinning tegen de Bredanaars nog het nodige af te dingen viel – met name Hidde Jurjus zorgde voor de drie punten – was de zege in het GelreDome volkomen terecht. Het woord ‘eclatant’ mocht zelfs in de mond worden genomen, want de 0-3 tegen de nummer zes van de Eredivisie zag waarschijnlijk niemand aankomen. Zelfs Robert Molenaar niet, die na afloop toegaf dat het wel wat onwennig voelde.

Feit is dat in Arnhem, op de laatste zaterdagavond in maart, alles samenviel. De twee weken naar het duel toe verliepen in relatieve rust, met de morele boost die de overwinning bij NAC opleverde vers in de hoofden van de spelers. Daar kwam de positieve tendens rond de club bij: de selectie leverde gratis kaarten voor het duel tegen Vitesse, en vrijspraak van Aleksei Korotaev lijkt op handen. Nee, de onrust was in aanloop naar afgelopen weekend vooral in Enschede te vinden, waardoor in Kerkrade alle facetten voor een goede afloop aanwezig waren.

Saai
Toch leek het er in de eerste twintig minuten niet op dat de drie punten uiteindelijk in het bagageruim van de Roda JC-bus zouden verdwijnen. Roda verscheen ongewijzigd aan de aftrap, waar de Arnhemmers haar eerste spits Tim Matavz node misten. De wedstrijd begon, eerlijk is eerlijk, saai, en pas na ruim een kwartier wist Vitesse de eerste twee mogelijkheden te creëren. Pas na 25 minuten verscheen de uitploeg voor de eerste keer voor doelman Jeroen Houwen, en prompt lag de bal erin. Een afgemeten voorzet van Jannes Vansteenkiste werd binnengekopt door Dani Schahin.

En als Schahin scoort, dan zit er meestal wel wat in voor Roda. Veertien punten werden dit seizoen verzameld in wedstrijden waarin de Duitse spits doel trof. Als ‘ie er dan twee in het mandje legt, zijn de drie punten haast gegarandeerd. In de 80ste minuut tekende de spits namelijk voor de derde treffer, op aangeven van Donis Avdijaj. Die had tien minuten eerder na een rappe counter de voorsprong verdubbeld.

Natuurlijk hadden de zaken heel anders kunnen lopen; als bijvoorbeeld Guram Kashia (kopbal) en Mason Mount (schot van afstand) het vizier iets scherper hadden gesteld, was Vitesse op gelijke hoogte gekomen of zelfs op voorsprong. Natuurlijk had Vitesse een slechte dag, want zoals Henk Fräser terecht opmerkte, ‘had hij er wel acht kunnen wisselen’ in de rust. Toch viel de overwinning vooral op het conto van Roda zelf te schrijven.

Aanvalslust
De Kerkradenaren speelden gewaagd en gingen na de openingstreffer niet achteroverleunen. Met frisse energie werd er gezocht naar de verdubbeling van de voorsprong, die er uiteindelijk dus kwam.  Waar in eerdere wedstrijden nog wel eens een vlotte ineenstorting volgde, kwam die er nu absoluut niet, waarmee de ploeg opnieuw een ontwikkeling toonde in hun mentale gesteldheid. Voor de derde keer dit seizoen werd de nul gehouden.

Bovendien werd er voor het eerst dit seizoen driemaal gescoord in een Eredivisie-duel, en werd er voor het eerst met meer dan één doelpunt verschil gewonnen. Het geeft aan dat het huren van Donis Avdijaj een gouden greep is geweest; met de rappe Kosovaar heeft Roda meer mogelijkheden voorin, waardoor ook Schahin en de uitblinkende Simon Gustafson beter tot hun recht komen.

Het levert de Kerkradenaren opnieuw drie vitale punten op in de strijd tegen directe degradatie, waar concurrenten Sparta (verlies) en FC Twente (gelijkspel) punten verspeelden. De zestiende plek is bereikt, en na het verlies van NAC tegen PSV is zelfs rechtstreekse handhaving niet ondenkbaar. Daarvoor staat er nog een eindspurt van vijf wedstrijden, waarin Roda in eerste instantie uiteraard naar beneden zal moeten kijken. Met de afgelopen twee wedstrijden in het achterhoofd is er alle reden om die periode met vertrouwen tegemoet te zien.