Nabeschouwing | Strijdend Roda blijft overeind tegen titelkandidaat
In een sfeervol Parkstad Limburg Stadion heeft Roda JC zondagmiddag een punt overgehouden aan de krachtmeting met Feyenoord (1-1). In de wedstrijd, die in het teken stond van het onlangs overleden clubicoon Dick Nanninga, eerde Roda’s huidige selectie haar clubtopscorer aller tijden op kenmerkende wijze; op basis van inzet, onverzettelijkheid en doeltreffendheid werd er een gelijkspel tegen de titelkandidaat afgedwongen. Roda JC Live blikt terug op het duel.
Legende krijgt passend eerbetoon
Dick Nanninga is sinds deze zomer niet meer. Roda JC besloot op dat moment om een Eredivisie-duel om te gaan dopen tot Dick Nanninga-wedstrijd om zo op passende wijze afscheid te kunnen nemen van de doelpuntenmachine uit de jaren ’70 en ’80. Feyenoord-thuis werd uiteindelijk de wedstrijd waarbij de spits herdacht zou worden, en zo geschiedde dus zondag. Dick’s nabestaanden waren naar Kerkrade afgereisd, de omloop op de Koempeltribune werd omgedoopt tot Dick Nanninga-omloop en met een sfeeractie op diezelfde tribune – waarbij een beeltenis van een op kenmerkende wijze invliegende Nanninga met 13 (zijn vaste rugnummer) fakkels ondersteund werd – werd het You’ll Never Walk Alone ingezet in een met ruim 17.000 toeschouwers gevuld Parkstad Limburg Stadion. Daarbij mag gezegd worden dat ook het volle Feyenoord-vak haar respect betuigde aan de enige Nederlandse maker van een velddoelpunt in een WK-finale.
Aanvallers drukken stempel
De knop moest daarna natuurlijk wel direct om, want Roda wist dat het met Feyenoord haar tot op heden zwaarste tegenstander trof. Coach Kalezic had voor het eerst de beschikking over de speelgerechtigde aanvallers Boakye, Juric en De Silva, maar verraste door aanvankelijk hetzelfde basiselftal als vorige week op te stellen; dus zonder het bovenstaande aanvalstrio, maar mét Edwin Gyasi en Mitchel Paulissen. Laatstgenoemde raakte echter geblesseerd in de warming up, waardoor Atalanta-huurling Boakye halsoverkop tot basisspeler gepromoveerd werd. Feyenoord-coach Giovanni van Bronckhorst verscheen met zijn verwachte basisformatie aan de aftrap; dat betekende dat Jens Toornstra als aanvallende middenvelder toch weer de voorkeur kreeg boven Lex Immers en dat de heren Kuyt, Kramer en Elia de aanvalslinie vormden. Elia – die op frappante wijze aan een schorsing was ontsnapt na een rode kaart bij het beloftenelftal – en rechtsback Karsdorp – die op niet al te handige wijze in de media had geroepen ‘dat Roda maar een promovendus was waar Feyenoord wel van zou winnen’ – mochten tijdens de wedstrijd op het nodige gefluit van de Roda-aanhang rekenen.
In de openingsfase liet Feyenoord direct haar aanvallende intenties blijken en dat gebeurde met name via de linkervleugel, waar Elia tweemaal een aardige actie in huis had, maar de Roda-defensie scherp genoeg was om erger te voorkomen. Dat gaf Roda de gelegenheid om ook zelf op te bouwen vanuit de eigen organisatie en het slaagde er al snel in om het de Feyenoord-defensie lastig te maken; steekballen vanuit de backs of het middenveld kwamen eigenlijk altijd aan bij Gyasi of Boakye, die daarop de weg naar het doel van Vermeer zochten. Gyasi was de eerste die daadwerkelijk oog in oog kwam met de Feyenoord-goalie, maar zijn inzet belandde niet tussen de palen, en dat is toch wel handig wanneer je wil scoren. Feyenoorder Kramer weet dat kennelijk ook, want hij toonde zich een echte spits door een voorzet van Karsdorp op fraaie wijze – misschien wel op z’n Nanninga’s – binnen te knikken. Het doelpunt kwam letterlijk en figuurlijk uit de lucht vallen, waardoor de tik voor Roda des te groter was; een kwaaltje waar we in het vorige seizoen meermaals de gevolgen van hebben ondervonden.
Roda slaat terug
Dat we naar een ander Roda kijken dan in de vorige jaargang, werd ook in dit opzicht snel duidelijk. Snel, omdat de achterstand nog binnen 10 minuten weggepoetst werd. Hicham Faik was daar verantwoordelijk voor, door een vrije trap met zijn fluwelen linkerpoot – op een positie die zich eigenlijk meer leende voor een rechtspoot – op fenomenale wijze in de verre hoek te krullen. Dat een overtreding op de bij vlagen ongrijpbare Gyasi de aanleiding vormde voor de standaardsituatie, was eigenlijk geen verrassing. Al met al legden de beide elftallen een vermakelijke eerste helft op de mat.
Ook het tweede bedrijf had een hoge amusementswaarde, van begin af aan. Roda kwam gedreven uit de kleedkamer en het slaagde er via Van Peppen (schot uit de hoek geslagen door Vermeer) en Boakye (miste uit een lastige hoek het lege doel na defensief geklungel) bijna in om op voorsprong te komen. Voormalig linksachter Van Bronckhorst had intussen met pijn aan zijn ogen naar de linkerkant van zijn elftal zitten kijken, waar Eljero Elia na de goede openingsfase weinig potten kon breken en waar de Feyenoord-defensie bij iedere diepe bal te laat was. Enkele omzettingen in de tweede helft brachten meer balans in het elftal van de Rotterdammers en langzaam maar zeker wist het Roda vast te zetten op de eigen speelhelft; Roda werkte daar ook gedeeltelijk zelf aan mee en was vastberaden om op z’n minst een punt aan het duel over te houden, om mogelijk nog via een counter de tegenstander proberen pijn te doen. Tomi Juric werd met nog zo’n 20 minuten op de klok binnen de lijnen gebracht door Kalezic als vervanger van de niet meer okselfrisse Edwin Gyasi.
Niet kapot te krijgen
In het laatste kwartier nam de druk van Feyenoord verder toe en met een opportunistische speelwijze maakte zij het de Roda-verdediging bijzonder lastig. De geel-zwarten werden met name in de luchtduels een aantal keren afgetroefd door de op papier veel sterkere persoonlijke tegenstanders en dat leidde bijna tot doelpunten van invaller Basacikoglu (of iets dergelijks) en aanvoerder Kuyt in de absolute slotfase. Met kunst- en vliegwerk werd een tweede tegentreffer voorkomen en uit een tegenaanval leek Boakye zelfs aan te leggen voor de 2-1, ware het niet dat de krachten uit zijn rechtervoet weggevloeid waren. Dat was niet erg, het gaf juist aan dat de thuisploeg tot het uiterste was gegaan om met een positief resultaat van het veld te stappen. De 1-1 was een juiste afspiegeling van de krachtsverhoudingen over de gehele wedstrijd en bij de ereronde werden de spelers dan ook bedankt alsof er zojuist een overwinning was bijgeschreven. Roda heeft zich ook tegen een titelkandidaat van zijn beste kant laten zien en daarmee bewezen dat het voor iedere opponent een taaie tegenstander kan zijn. Feyenoord kwam voor drie punten, maar maakte daar op basis van 90 minuten voetbal niet meer aanspraak op dan Roda. We zijn dan wel ‘slechts’ een promovendus, maar wel eentje die kan bogen op een ijzersterke collectieve prestatiedrang.
Beoordelingen
Van Leer: 7 – Moest meer ballen pakken dan in de vorige drie wedstrijden in totaal, en stond dan ook zijn mannetje. Wel enkele malen twijfelachtig bij hoge ballen, en vijf uittrappen over de zijlijn…
Dijkhuizen: 7,5 – Kreeg ‘man in vorm’ Elia tegenover zich, en slaagde er gelukkig vaak in om hem ook letterlijk voor zich te houden. Is bezig aan een solide serie wedstrijden.
Sankoh: 7,5 – Pakt zijn verantwoordelijkheid, organiseert, motiveert en ruimt op wanneer dat nodig is. Een gebrek aan snelheid wordt veelal opgelost door goede positionering.
Swinkels: 7,5 – Niet moeilijk doen, maar gas geven. Het zou zomaar een tegeltje aan de wand in huize Swinkels kunnen zijn. Schuwde de stevige duels niet en hield stand.
Van Peppen: 8 – Stond telkens op de juiste plek en vrat weer de nodige kilometers. Joeg bijna de 2-1 tegen de touwen en haalde aan de andere kant een cruciale bal van de lijn.
Noor: 6,5 – Viel na een sterke openingsmaand eigenlijk ietwat uit de toon tegen Feyenoord. Leed meermaals balverlies op eigen helft. Liep dan weer wel een hoop gaten dicht.
Griffiths: 7,5 – Australiërs trekken hun been niet terug, dat weten ze nu ook in Rotterdam. Bikkellaar in de as van het veld, die in de tweede helft de twee CV’s uitstekend hielp.
Van Hyfte: 7,5 – Nog zo’n loper die we eigenlijk in alle hoeken van het veld gezien hebben. Vocht voor elke meter en was erg sterk in de passing richting de aanvallers.
Faik: 8 – De technicus op het middenveld lijkt te excelleren tegen de grotere tegenstanders. Wist vrijwel altijd een medespeler te bereiken en scoorde een fabelachtig doelpunt.
Gyasi: 8 – Liet Van der Heijden en Kongolo met name zijn hielen zien en had érg veel geslaagde acties in huis. Oke, de afronding kan beter, maar op dit moment speelt niemand graag tegen Edwin.
Boakye: 7,5 – Plotseling basisspeler, maar deed dat alsof ‘ie al jaren in Kerkrade rondrent; de chemie was duidelijk aanwezig. Doelpogingen kwamen nog niet uit de verf helaas.