Achtergrond | Het seizoen van de redactie

Aan de vooravond van het belangrijke slotakkoord van de huidige voetbaljaargang – de nacompetitie om promotie naar de Eredivisie – kunnen we terugkijken op een bewogen seizoen. Na degradatie volgde de focus op de titelstrijd, waaraan tot de winterse inzinking in januari met redelijk succes werd meegedaan. De derde plek in de eindrankschikking biedt echter voldoende perspectief om binnen één seizoen weer terug te keren naar het hoogste vaderlandse voetbalniveau. Voordat we daaraan gaan beginnen, blikken we als redactie nog eens terug op de pakweg afgelopen elf maanden. Dat doen we met een ouderwetse reeks van vragen waar elk van de vier redactieleden individueel een antwoord heeft geformuleerd.

Na de teleurstelling van de degradatie was de doelstelling voor het seizoen duidelijk: het kampioenschap. Hoe realistisch achtte je in de afgelopen zomerstop die doelstelling?
Luc: In de zomer achtte ik die doelstelling realistisch. Het was nog niet helemaal duidelijk hoe de selecties er in het komende seizoen uit zouden komen te zien, maar het zag er niet naar uit dat we onder moesten doen voor N.E.C. Bovendien was het nog niet duidelijk of Hendriks al dan niet de club een kapitaalinjectie zou gaan geven. Al bij al was er in de zomer nog meer dan genoeg vertrouwen in het behalen van het kampioenschap.

Robbert: Ik vond dit afgelopen zomer absoluut een realistische doelstelling en ook de enige juiste doelstelling. Promoveren was en is voor de club cruciaal om te overleven. Voor het seizoen begon had ik gedacht dat we wel stevige concurrentie zouden krijgen van NEC en RKC, maar dat wij wel sterker zouden zijn. Mede doordat we een flink aantal spelers hadden aangetrokken waar ik wel vertrouwen in had. Ook in trainer René Trost had ik groot vertrouwen.

Sem: Dat was wat mij betreft een realistische doelstelling. Dat een club met de statuur van Roda JC niets in een eerste divisie te zoeken heeft is al vaak genoeg geroepen, maar dat werd en wordt natuurlijk niet voor niks gezegd. Los daarvan bleven spelers als Letschert, Dijkhuizen, Van Peppen, Jansen en Ramos de club trouw, stuk voor stuk mannen die met hun kwaliteiten bij menig Eredivisieclub van waarde zouden kunnen zijn. Bovendien leek er met René Trost een man met visie, Jupiler League-ervaring én clubkennis binnen te komen en werden er een aantal prima versterkingen aangetrokken. Desalniettemin was ik – en met mij zo ongeveer de gehele voetbalwereld – me bewust ervan dat N.E.C. een meer dan geduchte concurrent zou zijn voor onze ploeg. Ik schatte bij aanvang van het seizoen de kansen op het kampioenschap dan ook in op 50/50.

Jeroen: zeer realistisch. Zowel N.E.C. als Roda JC wist een redelijk aantal spelers te behouden en enkele verse krachten aan te trekken. Uit de Eerste Divisie waren de drie veruit sterkste ploegen net gepromoveerd, dus de weg was wat mij betreft vrij voor een spannende onderlinge titelstrijd. Wie die strijd zou winnen was wat mij betreft helemaal open. Ik had achteraf verder niet verwacht dat de subtop zo breed zou zijn en zo lang mee kon doen met N.E.C. en dat RKC Waalwijk vanaf het eerste moment geen rol zou gaan spelen in dit verhaal.

Uiteindelijk liep het helaas anders en verdween N.E.C. uit het zicht. Wanneer realiseerde je je dat de schaal niet naar Kerkrade zou komen?
Luc: In de eerste seizoenshelft bleek al vaak dat N.E.C. haar wedstrijden een stuk gemakkelijker won dan wij. Toch bleef het verschil in punten gering. Na de winterstop liep N.E.C. snel uit. De grootste klap was de 1-3 thuisnederlaag tegen Fortuna Sittard. Daarmee verdween het kampioenschap naar mijn mening echt uit zicht.

Robbert: Eigenlijk kwam dit besef al vrij vroeg. Eind oktober zoiets. Wanneer je NEC zag spelen zag je eigenlijk spelers van een heel ander kaliber, ook het elftal straalde veel meer bravoure uit dan de spelers van Roda. Toch hield ik op dat moment nog enige hoop dat er nog een kanteling zou komen. Echter dit geloof verdween al spoedig helemaal. Mede doordat NEC steevast alle punten bleef meepakken.

Sem: Dat duurde eerlijk gezegd best lang. Ik ben van nature optimistisch ingesteld, en hoewel vlak na de winterstop verwachtingen al vrij snel plaats maakten voor hoop, had ik zelfs na de pijnlijke 3-1 nederlaag bij MVV Maastricht de titeldroom niet geheel uit mijn gedachten verdrongen. 12 punten achterstand op N.E.C. was veel, maar té veel? Nee, er waren nog 16 speelrondes te gaan, dus er leken nog genoeg mogelijkheden aan te komen waar N.E.C. punten zou kunnen laten liggen. Ik denk dat – gek genoeg – in de daaropvolgende weken, waarin Roda prima presteerde met zeges op onder meer FC Eindhoven en FC Volendam, het kaarsje bij mij uitging, simpelweg doordat N.E.C. nergens punten verspeelde. Dat het kampioenschap er niet ging komen, wist ik daardoor wél zeker vóórdat de uiteindelijke kampioen ons in Nijmegen nogmaals op ons nummer zette.

Jeroen: met de nederlaag in Maastricht verdween voor mij het geloof in een afloop met een kampioenschap. De nederlagen in Waalwijk en tegen Fortuna kon je nog afdoen als een incident en als domme pech voor Werker, maar vervolgens bleef het spel slecht en leek er van strijd op het veld geen sprake meer. Wat echter vooral meespeelde was dat de Nijmegenaren net waren begonnen aan een periode waarin ze compleet onverslaanbaar waren. Dan kun je zelf nog zo hard voetballen, als je punten achterstand hebt op een voetbalmachine is het onbegonnen werk.

Ondanks dat we dit jaar een niveautje lager speelden was het geen saai seizoen. Wat vond je het leukste moment van de afgelopen jaargang?
Luc: De 0-2 uitoverwinning bij Fortuna Sittard.

Robbert: Ik denk dat dit toch wel de bekeroverwinning op PSV was. Op dit moment merkte je gewoon in de regio ook een ‘hype’ rond Roda JC ontstaan. Je mocht er weer trots op zijn fan te zijn van Roda JC in plaats van de schlemiel waarvoor je als fan toch vaak wordt uitgemaakt na een reeks van slechte resultaat. Ook kreeg je het gevoel dat deze ploeg samen met René tot mooie dingen in staat zou zijn.

Sem: Ik kan er een aantal noemen. Zo denk ik aan de bekerzege op PSV, de openingswedstrijd tegen RKC die in de dying seconds werd gewonnen en de zevenklapper tegen Helmond Sport. Maar ik denk dat de 2-0 thuiszege op MVV toch wel het hoogtepunt was. Het was het eerste Zuid-Limburgse onderonsje van het seizoen en bovendien de allereerste échte streekderby die ik in Kerkrade gezien heb. Daarnaast vestigden de aanwezige supporters – 13.937 in totaal – een toeschouwersrecord voor de Jupiler League, een record dat we later in het seizoen nogmaals zouden aanscherpen. Het allerbelangrijkste was natuurlijk dat Roda de wedstrijd ook won. Ik kan me herinneren dat de geel-zwarten furieus aan de wedstrijd begonnen en met een wonderschone vrije trap opende Marc Höcher de schone. Het ultieme moment in die wedstrijd – en daardoor misschien wel van dit seizoen – vond ik de schitterende 2-0 van Ard van Peppen. De man die in en na het vorige seizoen door zoveel mensen verguisd werd, revancheerde zichzelf hierdoor op de best mogelijke wijze. Daarna speelde hij een uitstekend seizoen, in mijn ogen.

Jeroen: voordat het seizoen begon wilde ik graag bij een aantal van de derby’s aanwezig zijn. De uitwedstrijd op bezoek bij Fortuna Sittard was fenomenaal. We zaten aan de lange zijde vlakbij de uitsupporters, ik heb genoten van de steun van de fans en de strijd op het veld. Dat het in de slotfase wat grimmig werd was jammer, maar met zoveel spanning op een wedstrijd is het niet heel verrassend dat niet iedereen even goed met die spanning om weet te gaan. Het was voor mij in ieder geval een van de meest unieke voetbalervaringen die ik heb meegemaakt. Verder heeft Roda JC dit seizoen een unieke prestatie neergezet met het verbeteren van het toeschouwersrecord. Tenslotte zat ik aan het roer van ons Twitteraccount met de thuiswedstrijd tegen Helmond Sport, welke met 7-0 werd gewonnen. Dat was natuurlijk erg leuk om verslag van te doen, ondanks dat ik niet in het stadion aanwezig was.

Trainer René Trost moest na de slechte resultaten na de winterstop het veld ruimen. Wat vind je achteraf gezien van deze beslissing?
Luc: Deze beslissing is te laat genomen. Wanneer een trainer zelf het vertrouwen niet meer heeft dat hij een ommekeer teweeg kan brengen en zijn ontslag aanbiedt, is het nooit zinvol om die trainer toch nog door te laten werken. Als Trost was opgestapt toen hij voor de eerste keer zijn ontslag aanbood, waren we nog steeds niet kampioen geworden, denk ik, maar het had wel een hoop kunnen schelen.

Robbert: Ik ben in principe blijven geloven in de trainer Trost. Echter hij is de man geweest wat op het verkeerde moment hier binnen is gekomen. Door een te grote groep spelers, te grote druk om te presteren en samenloop van omstandigheden is hij gewoon niet de juiste man gebleken op deze plek. Ik vind dan echter dat deze fout niet alleen bij Trost ligt, maar ook bij de personen die een profiel van een trainer hebben opgesteld om vervolgens in zee te gaan met Trost.

Sem: Ik denk dat ik achteraf hetzelfde ervan vind als op het moment zelf; het heeft, op deze wijze, weinig effect. Ik ben van mening dat het vertrek van Trost – let op, hij is uiteindelijk op eigen beweging opgestapt en dus niet ontslagen – alleen Roda écht verder had geholpen wanneer deze stap eerder was gezet. Beide partijen hadden eind januari, na 0 punten uit de eerste 3 Jupiler League-duels na de winterstop, de knoop moeten doorhakken: óf afscheid van elkaar nemen, óf gegarandeerd het seizoen met elkaar afmaken. Als men destijds had besloten om de samenwerking te beëindigen (wat toen dus niet gebeurd is), had een nieuwe trainer ten minste genoeg tijd gehad om het team volgens zijn visie neer te zetten. Je kunt niet verwachten dat een nieuwe man dat binnen een paar weken voor elkaar heeft. Daarnaast denk ik dat er alleen een nieuwe, frisse wind zou gaan waaien wanneer er dus écht een nieuwe trainer van buitenaf zou komen, en niet de assistenten die het stokje overnemen. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat Trost de voetbalvisie en ideeën van Plum en Vrede maandenlang heeft genegeerd. Daardoor krijg ik ook enigszins het idee dat het trainersduo na het vertrek van Trost kleine wijzigingen heeft doorgevoerd ‘om ze maar door te voeren’. De manier van spelen is in mijn beleving namelijk grotendeels hetzelfde gebleven. Ik snap ook wel dat Roda waarschijnlijk geen geld had om een trainer van buitenaf te betalen, maar je kunt je afvragen in hoeverre dit dan de oplossing is. Ik wil niet spreken van een schijnvertrek, maar ik denk dat het vertrek van Trost niet ervoor gezorgd heeft dat we nu een grotere kans hebben op promotie.

Jeroen: ik denk dat de beslissing terecht was, maar dat het te laat was om de opgelopen schade te herstellen. Waarbij ik moet opmerken dat het natuurlijk niet alleen Trost was waarbij de fouten werden gemaakt. De inconsistentie in de speelwijzen en opstellingen zorgden echter voor een mate van instabiliteit waarmee je geen prijzen kunt pakken. Elke week wat anders uitproberen lukt niet als je niet het materiaal in huis hebt om te doen wat je wilt bereiken. Handelen naar je mogelijkheden en beperkingen accepteren, om van daaruit een plan te trekken, is hoe je m.i. van een seizoen in de Eerste Divisie wat kunt maken. Helaas is er nadat Trost van het toneel verdween weinig veranderd ten opzichte van de periode mét Trost, zowel qua speelwijzen als de harde punten. Waar we met Trost nu hadden gestaan zullen we echter nooit weten.

Wat de spelersgroep betreft was het na de reeks vertrekken in de zomerstop een interessant seizoen. Wie hebben jou positief en negatief verrast?
Luc: Wie mij het meest positief verrast heeft, is Ard van Peppen. Na vorig seizoen was het grootste deel van de achterban – zo ook ik – erg sceptisch over zijn positie. Op de Open Dag werd hij uitgefloten, zijn krediet was grotendeels verspeeld. Tijdens het afgelopen seizoen heeft hij dat krediet echter helemaal opnieuw opgebouwd. Hij was de meest constante factor tijdens dit seizoen en dat in positieve zin. Vaak bleek hij de drijvende kracht achter het elftal of de man van de wedstrijd.

Eigenlijk hebben alle spelers, die vorig seizoen hier ook rondliepen, maar dit seizoen geen motivatie konden opbrengen om te presteren, me het meest teleurgesteld. Daarbij zijn de namen die vooral in mijn hoofd spelen die van Dijkhuizen en Höcher. Bij hen heb ik de afgelopen maanden de drive om deze club de Eredivisie terug in te helpen gemist en dat is onacceptabel, zeker omdat zij, kwalitatief gezien, juist de kar zouden moeten trekken, zoals ze ook in het begin van het seizoen hebben gedaan. Dat ze dit niet het hele seizoen konden opbrengen vind ik onbegrijpelijk.

Robbert: Als we aan positief denken, dan denken we dit seizoen natuurlijk vooral aan Ard van Peppen. Hij is een van de drijfveren achter dit elftal. Verdere uitleg lijkt mij daarbij niet noodzakelijk. Ook Faik lijkt me een goede aankoop geweest. Verder lijkt me dat er te veel in kwantiteit is geïnvesteerd in plaats van kwaliteit. Het aantal selectiespelers is te groot.

Sem: Ik denk dat iedereen het wel met me eens is als ik zeg dat Mitchel Paulissen zich in de loop van dit seizoen uitstekend ontwikkeld heeft. Waar het jeugdproduct vorig jaar ‘wel eens wat leuks deed’ in een wedstrijd, heeft ie zich met name na de winterstop opgewerkt tot een onbetwist basisspeler. Hij speelt met meer overtuiging en is een stukje doelgerichter geworden. Daarnaast vind ik dat Arjan Swinkels een echte aanwinst is voor onze verdediging; een speler met een bepaalde mentaliteit die zich daarnaast ook als leider van de defensie opwerpt. Andere spelers die zich sterk geprofileerd hebben zijn Ard van Peppen (verademing ten opzichte van vorig seizoen), Tom van Hyfte en Hicham Faik. Laatstgenoemde werd als grote onbekende binnengehaald, en maakt zo nu en dan een ietwat nonchalante indruk, maar gezien zijn leeftijd, spelinzicht en uitstekende trap is het een speler met een hoop potentie. Spelers waar ik iets meer van verwacht had, zijn Anco Jansen, Bram Verbist en de broertjes Gyasi. Jansen miste een groot gedeelte van de eerste seizoenshelft door een blessure, maar profileerde zich daarna vooral via schorsingen in plaats van doelpunten. Desalniettemin heb ik het idee dat er meer in zit dan dat er nu uitkomt, en dat de topvorm er nog aan gaat komen. Verbist leek aan het begin van het seizoen een uitstekende doelman, maar naarmate de jaargang vorderde zagen we toch een aantal slippertjes; toch blijft het een degelijke keeper. De gebroeders Gyasi hebben sinds hun komst nog niet constant gepresteerd en moeten het toch vooral van ‘momenten’ hebben, daar had ik meer van verwacht. Spelers die me echt zijn tegengevallen, zijn Henk Dijkhuizen en Crescendo van Berkel. Verder commentaar lijkt me daarbij overbodig.

Jeroen: positief zonder twijfel Mitchell Paulissen. Het is altijd leuk om een jongen uit de omgeving van de club te zien groeien, zeker tegen het einde van het seizoen ontwikkelde hij zich tot een zekere kracht in de basis. Een negatieve verrassing was Anco Jansen, die zich te veel wilde laten gelden en te veel te maken heeft gehad met blessures. Dat laatste kon hij uiteraard niet veel aan doen, maar op de momenten dat hij wel speelde was het niet wat ik hoopte. Van jeugdspeler Rigino Cicilia had ik, gezien zijn status, weinig hoge verwachtingen, maar hij kon het niet waarmaken toen hij er moest staan. Cicilia bleek ondanks zijn lengte vrijwel ongevaarlijk in de spitspositie en dus eigenlijk geen toegevoegde waarde ten opzichte van het grote aantal aanvallers wat dit seizoen verder de revue is gepasseerd.

We hebben als redactie een hoop wedstrijden bezocht, zowel in Kerkrade als op bezoek bij de tegenstanders. Welke wedstrijd is het meest tekenend voor ‘jouw’ seizoen als redactielid?
Luc: De 1-2 overwinning bij SC Telstar. Die wedstrijd op zich was niet zo zeer tekenend voor het seizoen, alhoewel er wel vaak op het nippertje werd gewonnen, zoals ook in Velsen-Zuid. Meer was deze wedstrijd tekenend voor de andere wereld waar we in terecht waren gekomen. Het was de eerste uitwedstrijd van het seizoen en plots zaten we in een stadion waar amper 2.000 man in passen, waarin de helft van de supporters van de uitploeg afkomstig was en waar je zelfs op de hoofdtribune kon gaan zitten waar je wilde. Daar moesten we voor dit seizoen maar aan gaan wennen.

Robbert: Ik vond vooral Helmond-uit tekenend voor dit seizoen. Je gaat naar een wedstrijd toe met het gevoel dat je niet mag verliezen en tijdens de wedstrijd zie je het gewoon niet lekker lopen. Uiteindelijk wordt er toch nog nipt gewonnen. Maar een fijn gevoel levert een overwinning toch niet op.

Sem: Zoals ik al eerder zei ben ik positief ingesteld, maar ik kies hier dan toch voor een minder vleiend duel. Ik zag met eigen ogen immers de 3-1 nederlaag bij MVV Maastricht. Ik vind dat duel op meerdere manieren karakteristiek voor Roda’s seizoen. Allereerst omdat we gedurende het hele seizoen eigenlijk niet zozeer iets te winnen hadden, maar vooral veel te verliezen. Op basis van kwaliteit zou Roda namelijk, op NEC na, iedere tegenstander moeten verslaan. Zo zou een uitzege bij het – met alle respect – bescheiden MVV de normaalste zaak van de wereld moeten zijn, terwijl een nederlaag door onze achterban als een regelrechte schande zou worden beschouwd. Dat soort momenten hebben we het afgelopen seizoen net iets te vaak gekend, en de 3-1 zeperd in De Geusselt is daar een goed voorbeeld van. Ik vind deze wedstrijd daarnaast tekenend voor dit seizoen, omdat de derby-beleving, net als bij de overige onderlinge duels in Zuid-Limburg, in en rondom het stadion voelbaar was. De Maastrichtse aanhang vierde de overwinning immers alsof zojuist de Champions League was binnengehaald. Tenslotte vond ik dit duel ook kenmerkend doordat het grote manco van onze spelersgroep in de Geusselt pijnlijk werd blootgelegd: het gebrek aan onverzettelijkheid. Je kunt nog zoveel voetballende kwaliteiten hebben, maar wanneer er door een spelersgroep niet omgeschakeld kan worden naar vechtvoetbal, zullen dit soort duels altijd verloren gaan. Het lijkt de grote beperking van de huidige selectie, dat er te weinig pure knokkers zijn.

Jeroen: ik heb om logistieke redenen dit seizoen helaas niet de mogelijkheid gehad om een wedstrijd bij te wonen in het Parkstad Limburg Stadion. Wel gelukkig beide derby’s in het zuiden en de wedstrijden bij Telstar, Den Bosch en Sparta. Het meest typerend vond ik de wedstrijd op bezoek bij Telstar: vrijdagavond om acht uur in een klein maar bijzonder gezellig stadionnetje. Ondanks dat je natuurlijk zo snel mogelijk wilt promoveren vond ik dit wel een teken dat het leven in de Eerste Divisie lang zo slecht niet is – zolang je er maar niet te lang in blijft hangen. Buiten Roda JC volg ik de Eerste Divisie al een aantal jaar met veel plezier, dus hier kwamen de dingen die deze competitie uniek maken op een mooie manier bij elkaar. De drie punten maakten de avond compleet.

Welke clubs en/of spelers zijn jou buiten Roda JC zelf opgevallen?
Luc: FC Eindhoven ligt natuurlijk voor de hand. Met een ontzettend laag budget hebben zij de tweede plaats bewerkstelligd, wat een ongelofelijk knappe prestatie is. Niets dan respect voor deze club die een paar jaar geleden nog ten dode was opgeschreven. Het is echter niet te hopen dat zij promoveren, want ik vind alle andere clubs in hun schema (De Graafschap, Go Ahead Eagles en FC Volendam) meer Eredivisie-waardig dan zij.

Daarbuiten hebben N.E.C. en Achilles ’29 mij verrast. N.E.C. verraste mij niet door kampioen te worden, maar wel door dat met zo een speels gemak en overmacht te doen. Dat had denk ik niemand op voorhand verwacht. Achilles heeft mij, als amateurclub, verrast met enkele fatsoenlijke resultaten en over het algemeen genomen een veel betere prestatie dan vorig seizoen. Qua spelers denk ik vooral aan Vincent Janssen, die bij Almere City, wat ondanks de periodetitel toch een middenmoter in de Jupiler League blijft, zich ontzettend goed heeft laten zien en nu in de belangstelling staat van Eredivisieclubs.

Robbert: Eigenlijk zijn me vooral negatieve dingen opgevallen zoals het slecht presteren van MVV en RKC. Van beide ploegen had ik toch meer verwacht.

Sem: FC Emmen, onze eerste play-off-tegenstander, is een ploeg die al het hele seizoen de verwachtingen overtreft met attractief, aanvallend voetbal. Daarnaast hebben De Graafschap, dat ik aan het begin van het seizoen als top-5-team had ingeschat, en MVV, waarvan ik na de zwakke seizoensstart niet veel verwachtte, een sterke tweede seizoenshelft gespeeld. Als ik kijk naar individuele spelers, is het me opgevallen dat er veel goede keepers rondlopen in deze competitie; Mäenpää (VVV), Jurjus (De Graafschap), Kortsmit (Sparta), Koopmans (Oss), Etemadi (Almere City) en Heemskerk (Den Bosch) zouden in mijn ogen allemaal een stapje hogerop kunnen. Daarnaast heb ik een hoop dynamische buitenspelers gezien, een type dat bij ons Roda ondanks het legertje aanvallers lijkt te ontbreken. Dan denk ik met name aan Sleegers (Eindhoven), Kuwas en Marengo (FC Volendam), Van Ewijk (De Graafschap), Mamedov (Sparta) en Hoefdraad (Almere City).

Jeroen: qua clubs is dat eigenlijk best hele lijst. FC Oss was qua voetbal een positieve verrassing, maar ook Achilles’29 en FC Emmen vond ik – op de laatste speelronde na – leuk om naar te kijken. Qua spelers viel Vincent Janssen van Almere City natuurlijk op als een solide aanvallende kracht die prima mee zou kunnen in de middenmoot van de Eredivisie. Ook Joey Sleegers bij Eindhoven maakte een uitstekende indruk, leuk dat zijn prestaties beloond zijn met een gouden stier. Een negatieve verrassing was uiteraard RKC Waalwijk, dat ondanks een prima selectie bijna het hele seizoen nauwelijks iets klaargespeeld kreeg.

In de komende weken moet het echt gaan gebeuren: promotie. Hoe schat je de kansen van Roda JC in ten opzichte van diens tegenstanders?
Luc: Ik denk dat FC Emmen een groter obstakel zal vormen dan NAC. Het zou me ook niet verbazen als NAC al door VVV wordt uitgeschakeld. Emmen heeft in de nacompetitie niets te verliezen en kan vrijuit gaan voetballen; bovendien hebben zij de overwinning in de laatste speelronde nog in hun hoofd zitten natuurlijk. Als we in de finale tegen NAC uitkomen, wordt dat een duel dat niet om aan te zien is. De belangen zijn voor beide ploegen enorm, maar wij zijn de underdog. Daar kunnen we wel mee omgaan, hebben we dit seizoen al vaker bewezen.

Robbert: Ik denk dat we Emmen gaan overleven, maar dat NAC een te grote horde gaat blijken. De scheidsrechter gaat nog een rol in deze beslissingen wedstrijd spelen doordat hij Roda geen penalty toekent en even later een verdediger van Roda met rood van het veld stuurt.

Sem: Dat is lastig te zeggen. Enerzijds heb je na de recente 1-3 nederlaag tegen FC Emmen geen enkele reden om te denken dat we diezelfde tegenstander deze week wel zullen aftroeven, laat staan dat je daarna tegen Eredivisionist NAC iets in de melk te brokkelen hebt. Gelukkig zit voetbal niet zo simpel in elkaar. Het is niet de eerste keer dat we de promotie/degradatie-play-offs ingaan en in de voorgaande edities kwamen we telkens als winnaar uit dat ‘toernooi’, weliswaar als Eredivisieclub. Daarbij denk ik dat het voor deze spelersgroep in mentaal opzicht positief is dat er nu daadwerkelijk iets te ‘winnen’ is. Bovendien hebben de resultaten in de afgelopen maanden ervoor gezorgd dat het verwachtingspatroon vanuit de achterban niet al te hoog is. Met andere woorden, we zijn niet langer een prooi, maar nu een jager. Die rol als underdog zou wel eens goed kunnen uitpakken. De achterban van Roda weet als geen ander dat er bepaalde onverklaarbare krachten vrijkomen bij knock-out-wedstrijden. Op basis van ervaring geef ik Roda dan ook een goede kans om in de komende dagen FC Emmen uit te schakelen. Wanneer we de finale bereiken, zal NAC of VVV-Venlo daarin de tegenstander zijn. Tegen de Noord-Limburgers is Roda de onbetwiste favoriet in een tweeluik. Wanneer we op NAC stuiten, denk ik dat we in eigen huis een flinke overwinning nodig hebben om in Breda in de heksenketel promotie te bewerkstelligen. Het wordt dus een loodzware opgave.

Jeroen: het zou natuurlijk prachtig zijn als we als favorieten de nacompetitie in zouden gaan, maar ik geloof niet dat Roda JC veel meer kans maakt op de Eredivisie dan de clubs waarmee het (mogelijk) te maken krijgt op het veld. FC Emmen liet in de laatste competitieronde al zien dat het een sterke en slim voetballende ploeg heeft, al denk ik dat die uitslag meer te maken heeft met Roda JC zelf dat met het hoofd al in de nacompetitie zat. Mochten we echter de ronde tegen Emmen overleven, denk ik dat we elke mogelijke ploeg in de finaleronde aankunnen. In de finaleronde staan betekent voor mij dus dat promotie een verplichting is. Mochten we daar op NAC Breda stuiten, is Roda JC met diens recente ervaringen in de nacompetitie en de status van de underdog bij lange na niet kansloos op promotie. Tegen VVV-Venlo zijn de kaarten anders verdeeld, maar moet ons kwalitatieve voordeel genoeg zijn om de nagenoeg onneembare vesting De Koel in te kunnen nemen en het vervolgens in eigen huis af te maken.

De redactie van Roda JC Live wenst Roda JC Kerkrade succes in de play-offs en hoopt het seizoen te kunnen eindigen met een mooi promotiefeest!

Foto’s: Roda JC Live