Ard van Peppen – herrezen op de linkervleugel
Hij was in het vorige seizoen misschien wel de personificatie van een desastreus verlopen seizoen voor Roda JC Kerkrade. Linksback Ard van Peppen kende een, op z’n zachtst gezegd, moeizaam eerste seizoen, maar heeft zich na de zomerstop van zijn beste kant laten zien. Van afgebrande slappeling naar geprezen sterkhouder; het kan snel gaan.
Het verhaal van het seizoen 2013/2014 is inmiddels bij iedereen wel bekend; Roda heeft enkele maanden eerder ternauwernood degradatie naar de Jupiler League ontlopen, investeert in de aanloop naar het nieuwe seizoen flink in haar selectie door onder meer Anouar Kali, Marc Höcher, Kees Luijckx, Guy Ramos én Ard van Peppen aan te trekken, en directeur Van den Bunder zet de ambities kracht bij door een plek in het linkerrijtje als doelstelling te formuleren. Aan het eind van de rit blijkt de tot voor kort onbekende Henk Dijkhuizen de beste versterking te zijn geweest, wordt Ruud Brood tussentijds op straat gezet, bakt de nieuwe, onervaren coach Jon Dahl Tomasson temidden van interne onrust bij de club er nóg minder van en eindigt hij met een selectie die bol staat van onderlinge conflicten en frustraties op de laatste plaats op de ranglijst, waardoor Roda JC na 41 jaar onafgebroken Eredivisievoetbal voor het eerst degradeert naar de Jupiler League.
Teleurstellend eerste seizoen
Ard van Peppen is één van de spelers die het het vaakst moet ontgelden bij de ontgoochelde Kerkraadse achterban. De Delftenaar had in de voorgaande jaren als aanvoerder van het bescheiden RKC Waalwijk aangetoond, in zowel de Jupiler League als de Eredivisie, een uitstekende linksback te zijn in het team dat in die jaren getraind werd door Ruud Brood. De oefenmeester verkaste in 2012 naar Roda JC, als opvolger van de geliefde Harm van Veldhoven, en besloot om na zijn moeizame debuutjaar in de zomer bij directeur Van den Bunder aan te kloppen voor spelers waarvan hij zelf dacht dat zij een meerwaarde konden betekenen voor met name de defensie van de geel-zwarten; RKC’ers Guy Ramos en Ard van Peppen. Zij verruilden Waalwijk voor Kerkrade, wat op dat moment gezien werd als een duidelijke sportieve en tevens financiële vooruitgang. Het creëerde vanzelfsprekend hoge verwachtingen bij de supporters en Van Peppen was tijdens het openingsduel van het seizoen, tegen landskampioen Ajax in de Amsterdam ArenA, door de afwezigheid van de geschorste Mark-Jan Fledderus zelfs aanvoerder van de Limburgse formatie. Als vice-aanvoerder werd van Peppie verwacht dat hij de nodige sturing aan de verdediging zou geven, maar na een prima seizoensstart werd de defensie al snel het zorgenkindje van het team.
Te vaak werden er cruciale fouten gemaakt en het waren vooral Kees Luijckx en Ard van Peppen die zich dat aan mochten trekken. Van Peppen, die bij zijn vorige werkgever had laten zien ook over de nodige aanvallende kwaliteiten te beschikken, kon in Limburg maar zelden die offensieve drang als compensatie tonen; het risico op balverlies, wat logischerwijs in het spel van een aanvallende back zit opgesloten, leverde al snel grote ruimtes en dus kansen voor persoonlijke tegenstanders op, temeer omdat om hem heen in de persoon van Anouar Kali (beperkt in de omschakeling naar de verdediging) en het regelmatig schutterende centrale duo Luijckx-Biemans er vaak niemand was om dit op te vangen. Daardoor zagen we in het grootste gedeelte van het vorige seizoen niet die kilometervretende back met die uitstekende voorzet, maar vooral de kwetsbare. onzekere verdediger die het te vaak moest afleggen in 1-op-1 situaties. De oplettende volger zag wel al dat met de entree van de stabielere, betrouwbaardere Guy Ramos, die de gehele eerste seizoenshelft (plus nog een aantal wedstrijden) miste door blessures, de prestaties van Van Peppen al iets verbeterden; desondanks bleven deze benedenmaats.
Klaar voor een nieuwe start
Met een krediet van 0,0 bij een groot deel van de supporters en de wetenschap dat Ard met een jaarsalaris van om en nabij de €240.000,- flink op de noodgedwongen teruggeschroefde begroting zou drukken, stond hij in de afgelopen transferperiode nadrukkelijk op de nominatie voor een vertrek bij de Koempels. Er kwam interesse van het naar de Eredivisie gepromoveerde Willem II, maar tot een concreet bod kwam het niet. Van Peppen besloot bij Roda te blijven, vastberaden om te laten zien wat hij in het vorige seizoen niet kon brengen. Een hoop supporters bleef sceptisch over Peppie, getuige het gefluit tijdens de spelerspresentatie op de open dag. De oefenwedstrijden verliepen voor hem persoonlijk stroef, in zoverre dat hij in de fout ging bij de enige treffer in het duel met Willem II en in het oefenduel met Helmond Sport verraste hij zijn eigen doelman, Bram Verbist, met een terugspeelbal op de paal. Daar tegenover stond onder meer een doelpunt in de oefenpot tegen Volendam. Maar goed, het echte werk moest toen natuurlijk nog komen.
En eigenlijk is het sinds de competitiestart alleen maar goed gegaan met de linksback. Tegen de rappe vleugelaanvallers van RKC hield hij zich prima staande, op bezoek bij Telstar waagde hij zich zelfs in het strafschopgebied van de Witte Leeuwen en forceerde hij aldaar een strafschop, waaruit Marc Höcher de gelijkmaker liet aantekenen. De nieuwe trainer, René Trost, gaf zijn back van begin af aan zichtbaar meer vertrouwen dan zijn voorgangers deden. Met nieuweling Nathan Rutjes als verdedigende middenvelder, iemand met een uitstekend loopvermogen die tijdens een wedstrijd als vijfde verdediger kan opereren, krijgt Van Peppen veel meer mogelijkheden om zich in aanvallend opzicht te doen gelden en lijkt hij verdedigend, zij het tegen kwalitatief mindere tegenstanders, constanter en doortastender te zijn geworden. Ook tegen FC Eindhoven stond hij zijn mannetje, onder meer met een aantal prima rushes langs de lijn. Na de tamelijk kansloze 3-0 nederlaag op bezoek bij FC Volendam vertelde coach Trost dat “Ard zo ongeveer de enige was die nog een voldoende haalde.” Dat Van Peppen intussen geëvolueerd was tot (een van) de meest constante en meest betrouwbare speler(s) in de selectie, werd zo ook bij de diverse critici duidelijk.
Derby als voorlopig hoogtepunt
Zijn goede vorm kende een voorlopig hoogtepunt in de derby van afgelopen zondag tegen MVV. Van de schuchtere back was niets meer overgebleven en de rode shirts leken eerder als rode lappen op stier Ard in te werken. Zijn persoonlijke tegenstander Brouwers kwam amper in het stuk voor en het driemanschap Van Peppen-Van Hyfte-Höcher zette in de eerste helft met enige regelmaat een handvol MVV’ers voor schut. Dat kwam bij de 2-0 in dat duel het best tot uiting; de 3 heren combineerden zich een weg door de ‘defensie’ van de Sterrendragers en het was Van Peppen zelf die de aanval mocht afronden, met een curvebal met de rechterschoen. Een linksback die met rechts trefzeker is; over vertrouwen gesproken…
Het is nu aan Ard om deze positieve lijn door te trekken. We verwachten uiteraard geen dozijn aan treffers, maar als hij de rest van het seizoen dezelfde constante factor blijft zoals hij zich in de afgelopen wedstrijden gepresenteerd heeft, zal hem het teleurstellende vorige seizoen vergeven worden. Na MVV-thuis scandeerde de West-tribune direct zijn naam. als dat in mei 2015 ook op de Kerkraadse Markt het geval is, pleiten we voor een standbeeld.
Foto: Pro Shots
