Nabeschouwing | Dubbele stormloop levert één goal te weinig op

Het begon zo goed en het eindigde zo goed – daar tussenin was het niet al te best wat Roda JC liet zien. De wedstrijd tegen directe concurrent FC Twente was er zo eentje waar de beide trainers wel konden leven met een punt, terwijl opmerkelijk genoeg beide teams het aan zichzelf konden wijten dat er niet werd gewonnen. Roda JC Live blikt terug:

Eén punt, dat zijn er twee minder dan waar Robert Molenaar op had ingezet. Een kickstart had Roda, de nummer voorlaatst van de Eredivisie, immers direct op schotsafstand van de nummers 14, 15 en 16 gebracht. Molenaar gebruikte de winterstop om zijn elftal op een nieuw systeem in te richten, namelijk een 4-2-2-2 formatie. Het was natuurlijk afwachten hoe dat in de praktijk, in het echhie, zou gaan uitpakken, zeker met nieuweling Donis Avdijaj direct in de basis als tweede spits naast Dani Schahin. Het resulteerde in een duel dat in drie delen viel op te splitsen. In het eerste deel was Roda de baas, in het tweede deel was Twente de gevaarlijke ploeg en het derde deel was opnieuw – ruimschoots – voor Roda.

De regie in handen
Want wat bleek in het eerste halfuur van de wedstrijd? Molenaars tactiek pakte uitstekend uit. Met Simon Gustafson als centrale middenvelder in plaats van een rol als schaduwspits lag het tempo in de opbouw lekker hoog en werden de backs en vleugelspelers door uitstekende crosspasses van de Zweed in stelling gebracht. Wanneer die optie er niet was, liet diepe spits Schahin zich inzakken: ook dat sorteerde effect, want de Duitser verloor in de eerste twintig minuten geen enkel duel. Met Ognjen Gnjatic als een ‘elastiek’ tussen de linies had Roda in dat halfuur de regie overal op het veld stevig in handen, en creëerde het kansen via dat verzorgd positiespel. De enige minpuntjes op dat moment waren de zoekende Avdijaj, hetgeen natuurlijk niet gek is wanneer je voor het eerst voor je nieuwe team speelt, en het feit dat die dominantie geen treffer opleverde.

Twente wordt wakker, Boere niet
Die minpuntjes maakten plaats voor minpunten, want om onverklaarbare reden verdween Roda’s dominantie na 30 minuten voetbal plotseling als sneeuw voor de zon. Het tot op dat moment onthutsend zwakke én hautaine FC Twente had daarvóór alleen van zich doen spreken via een aantal droeftoeters in het uitvak die de gelegenheid aangrepen om met fakkels het kunstgrasveld in het Parkstad Limburg te vernielen, maar voetbalde opeens de ene na de andere kans bij elkaar. Dat de dreiging bij de Tukkers zou komen van Assaidi en Maher was te verwachten en dat tweetal was dan ook het beginpunt van ieder dreigend moment. Uit voorzetten vanaf de zijkant misten Vuckic, Jensen en Boere opgelegde kansen, maar dat zou na rust niet zo blijven: Vuckic was het eindstation van een – het moet gezegd worden – fraaie aanval in de as van het veld en dat leverde de op dat moment terecht 0-1 op. Roda ontsnapte aan grotere problemen toen Boere na een (letterlijk en figuurlijk) slippertje van Ananou verzuimde om, met twee medespelers naast zich, de 0-2 binnen te schieten. Dat die 1000%-kans op de paal uiteenspatte, zou een kantelpunt in de wedstrijd blijken.

Op alle vlakken superieur
Want na die misser diende zich de derde fase van de wedstrijd aan: een halfuur waarin Twente, voor de tweede keer, niet meer van de eigen helft afkwam en Roda op alle vlakken superieur was aan de tegenstander. Toegegeven, Gyliano van Velzen viel wel érg ongelukkig in, maar de individuele acties die Mika Rosheuvel aan de overkant op de mat legde waren subliem, zeker in vergelijking met het geknoei dat zijn spel daarvóór typeerde. Ook kwam Avdijaj steeds beter in zijn spel en deed invaller Ngombo wat hij als invaller al zo vaak deed, namelijk: onrust creëeren. Roda voerde de druk op en ging, zoals het zo mooi heet, va banc met vijf aanvallers op jacht naar de treffer waar het recht op had. Dat keeper Drommel werkelijk iedere bal half pakte hielp niet mee, en tegelijkertijd ook weer wel, omdat de paniek in de Twente-defensie ongekende proporties aannam. Dat na van de doellijn afgehaalde inzetten, katachtige reddingen, gemiste voorzetten en rakelings naast het doel verdwenen inzetten uiteindelijk Dani Schahin de goal maakte, was geen toeval: de kopsterke spits heeft de uitstekende vorm van eind 2017 meegenomen naar 2018 en kan daarmee van grote waarde zijn voor dit Roda. Zo ook zaterdagavond.

Sterk uit de winter gekomen
Aan het eind leverde die dubbele stormloop Roda één punt op, waarmee het niet zo gek veel opschiet. Wel moeten we ons realiseren dat een driepunter voor Twente funest was geweest voor de Kerkradenaren, want dan had het team van Verbeek zeven punten afstand genomen van Molenaar en de zijnen: een haast onoverbrugbare marge. Daarnaast mag Molenaar blij zijn met de arbeid en veerkracht die zijn volledige elftal aan de dag legde én blijkt dat de gekozen aanvallende aanpak tot een zelfverzekerd en overtuigend team heeft geleid. De eerste indruk is dat Roda sterker uit de winter is gekomen, de volgende weken moeten aantonen dat dat daadwerkelijk het geval is.

Foto’s: Roda JC Live