Nabeschouwing | En toen was de vastigheid verdwenen…

Op een gemiddelde vrijdagavond staan er al gauw negen potjes in de Jupiler League op het programma. Ook mogen twee meestal niet zo interessante Eredivisie-clubs de strijd aanbinden, deze week FC Groningen en Roda JC. Op basis van die wedstrijd moeten de Kerkradenaren oppassen dat de vrijdag niet weer vaste prik wordt.

De benzine van de bus
Roda maakte in de afgelopen weken furore in de Eredivisie. Niet vanwege het sprankelende aanvalsvoetbal, ook niet door enkele ruwe diamanten die hun talent lieten zien in de ploeg van Anastasiou. Nee, de bus van Roda JC is in recente tijden een fenomeen geworden in Nederland. Met een hechte defensie, gebaseerd op discipline en samenwerking, werden maar liefst zes ploegen achter elkaar op een gelijkspel gehouden. Er was voor veel ploegen geen doorkomen aan. Scoren doen de geel-zwarten nauwelijks, maar als je de nul houdt is dat ene punt in ieder geval vast binnen.

Nu stond gisteravond de langste uitwedstrijd in de Eredivisie op het programma. 338 lange kilometers moesten de spelers vrijdagochtend reeds afleggen, van het diepe zuiden naar het hoge noorden. Een flink eind, en dus zal de tank van de Roda JC-spelersbus ver leeg zijn geweest toen die Groningen binnenreed. Het zou vrijdagavond niet al te lang duren voordat ook de lokale FC erachter zou komen dat de benzine van de bezoekersbus aardig op was, vanaf het begin al.

Het wegvallen van David Boysen, die we de afgelopen weken vaak als ‘anoniem’ hebben betiteld, bleek zowaar funest voor Roda. Het leidde namelijk tot een wijziging in het systeem. 4-2-3-1 werd weer het plan, met Van Hyfte die terugkeerde als controleur. Een onbegrijpelijke keuze van Anastasiou – als je niet ‘never change a winning team’ kan toepassen door blessures, laat dan in ieder geval het ‘winning system’ staan. Maar nee, er werd geopteerd voor aanpassing en dat beviel vrijdagavond allerminst.

Analyse?
Binnen no-time claimden de Groningers een verdiende voorsprong via Mimoun Mahi. Met name in het eerste kwartier konden de gastheren zich naar hartelust door de broze defensie tikken, waarbij matig dekkingswerk van Daryl Werker wonder boven wonder onbestraft werd gelaten door de niet-scorende spits Tom van Weert. Die werd veelal in stelling gebracht via de zijkant, waar Milec en Van Peppen zich totaal geen raad wisten met de situatie. Het meest zorgelijk aan deze ineenstorting waren nog wel de woorden van Christian Kum na afloop. Waar Anastasiou het hield op een “totale off-day”, zei Kum: “We wisten niet hoe we moesten staan en moesten verdedigen. Ze spelen al weken zo? Blijkbaar konden we ons daar niet op instellen. Het eerste half uur heb ik alleen maar achter die bal aangerend.” Dan mag je je afvragen wat er in de afgelopen week is gebeurd, tijdens de analyses van de tegenstander.

Groningen speelt namelijk inderdaad al weken zo en voetbalt, na een dramatische start, vrij behoorlijk. Als je landskampioen PSV op 0-0 kan houden, bestaat het niet dat tegen FC Groningen plots al je houvast, alle automatismen die je in weken hebt ingebouwd, totaal zoek zijn. Daar leek het echter wel op. Akkoord, Ajagun werd afgefloten met de 1-1 op zijn schoen, terwijl hij niet buitenspel stond. Verder konden Van Hyfte en Mytides nog gevaarlijk worden, en daar bleef het ook bij. Daarbuiten mag Roda van geluk spreken dat Groningen niet het vizier op scherp had staan, want dan had de nederlaag zo maar 4, 5 of 6-0 kunnen bedragen.

Rots in de branding
Iemand aan wie ook te danken was dat dat niet gebeurde, was Benjamin van Leer. Als een roepende in de woestijn probeerde hij zijn mannen aan te gieren, en vrijwel elk gevaar dat voor hem opdook, wist hij het hoofd te bieden. Hij zag er een keer of drie niet helemaal vlekkeloos uit, maar heeft Roda wel behoed voor een gigantische klap qua doelsaldo. Bij de veelgeprezen keeper was de ontgoocheling na afloop dan ook het duidelijkst. “Te slecht voor woorden”, was zijn vonnis.

En nu? Nu komt komende zaterdag FC Utrecht op bezoek in het Parkstad Limburg Stadion. Een echte subtopper, en tevens de laatste ploeg (!) waarvan Roda thuis wist te winnen, op – houd u vast – 28 januari 2016. Hoe mooi zou het zijn als Roda dan weer eens een thuisoverwinning, de tweede van dit kalenderjaar, zou kunnen boeken. Daarvoor zal in ieder geval een goede analyse van de Domstedelingen nodig zijn. Op de wijze zoals Roda namelijk vrijdagavond speelde, begon de smaak van Jupiler weer achterin de mond op te komen. En dan moest die bus nog helemaal terug naar Kerkrade.

Foto: Roda JC Live