Nabeschouwing | Griekse goden zijn Roda gunstig gezind

Roda JC heeft gisteravond eigenhandig het begrip ‘gestolen overwinning’ een nieuwe dimensie gegeven. Het duel tegen PEC Zwolle kende immers een bizar wedstrijdverloop en het mag een klein wonder heten dat er drie punten werden behaald tegen de middenmoter. Sterker nog, één punt was eigenlijk al teveel geweest. Maar daar maalt in Kerkrade he-le-maal niemand om.

Gespannen (gebrek aan) sfeer
Het was een absurde gewaarwording. Met de ontluisterende 4-1 nederlaag bij ADO Den Haag in het achterhoofd en bovendien wetend dat datzelfde ADO woensdag ook de volle buit pakte bij Willem II, was het duidelijk dat er sportief vlak een inhaalslag gemaakt moest worden. Maar dat was niet het enige drukelement waarmee de geel-zwarte formatie te maken kreeg. Het midweekse vertrek van Ton Caanen als technisch directeur – toch de man die zo’n 95% van de huidige selectiespelers naar het Parkstad Limburg Stadion haalde – was eveneens een signaal voor de spelersgroep dat een nieuw demasqué geen optie was. Daarnaast droeg ook een zekere gelatenheid op de tribunes van het PLS eraan bij dat het geen voetbalavond als alle andere was in Kerkrade. Supportersvereniging UK ’09 en de club liggen met elkaar in de clinch na een reeks incidenten met voornamelijk vuurwerk, waardoor de UK al vrij snel met een sfeer-boycot en protestactie de Koempeltribune lamlegden. Het moge duidelijk zijn dat het de situatie voor een thuisspelend team alleen maar vreemder maakte.

Paniekvoetbal
Hoe de elf mannen binnen de lijnen daarop reageerden? Laten we het erop houden dat de wil er zeker was, maar dat het voetballend niet altijd om over naar huis te schrijven was. Vooruit, aan de bal lieten de geel-zwarten in met name de eerste helft leuke dingen zien, maar dat leidde slechts tot een beperkt aantal kansen omdat de eindpass óf de afwerking slordig was. Bij balbezit van de Zwollenaren zag het er aan Roda-zijde het slechtst uit. Het verbouwde middenveld, waar Van Hyfte en El Makrini de plaatsen van Gnjatic en Auassar hadden overgenomen, werd regelmatig voorbijgelopen en ook op de vleugels vielen er grote gaten door wijfelend ingrijpen van Milec en Van Peppen. Tel daarbij op dat er bij de opbouw van achteruit veel misging. Conclusie: Roda speelde chaotisch. Er was weinig lijn in het spel te herkennen, zowel mét als zonder bal. PEC was – weinig verrassend – de bovenliggende partij in een duel dat van een bedenkelijk niveau was.

Het wonder voltrekt zich: Mika Rosheuvel kopt de 2-1 tegen de touwen. Alles en iedereen kijkt verbouwereerd toe. (Pro Shots)

Geen 1-6, maar 2-1
Roda leek daar in de 36ste minuut dan ook voor afgestraft te worden, maar de volgens de officiële cijfers ruim 12.000 toeschouwers in het PLS zagen Queensy Menig de misser van het seizoen produceren: nadat Kum een terugspeelbal produceerde die symptomatisch was voor het spelpeil van de thuisploeg – want die pass miste richting én snelheid – kreeg de Zwolle-aanvaller een seconde of 3 de tijd om de bal in een leeg doel te schuiven, maar hij wachtte zolang dat Frederic Ananou er met een magistrale tackle nog tussenin kon komen. Was dit dan het signaal voor Roda om wél van zich af te bijten? Je zou denken van wel, maar nee. Enkele minuten later lag-ie er via Mokhtar alsnog in, toen een legertje PEC-spelers alleen op Van Leer afging zonder dat er verdedigers in de buurt waren. Die bal werd dus benut, maar de gasten verprutsten ook een handvol 100%-kansen. De namen: Brock-Madsen, Mokhtar, Bouy, Ehizibue én Achahbar wisten mogelijkheden op een zeker doelpunt om zeep te helpen. Een 1-6 uitslag was oprecht niet verrassend geweest. Het liep uiteindelijk net iets anders.

Vleugelaanvallers slaan ein-de-lijk toe
Het waren namelijk de Roda-buitenspelers – misschien wel ons probleem in dit seizoen – die ervoor zorgden dat Anastasiou nu weet dat het voor hem geen einde verhaal is. Raykov en Van Velzen startten in de basis. De eerstgenoemde begon degelijk maar kon vervolgens geen potten breken. Dat gold wel voor Van Velzen, die op durf, techniek én fysiek vermogen het nodige forceerde op de linkerkant en aan de basis stond van vrijwel ieder dreigend moment. Hij bekroonde zijn optreden met een treffer vlak na rust, waarmee hij hoop bood aan al die gefrustreerde Roda-aanhangers. Van Velzen zou uiteindelijk vervangen worden door Beni Badibanga, die vermoedelijk intussen wél weet waar Kerkrade ligt: op Eredivisieniveau, voorlopig. De van Standard Luik overgekomen vleugelspeler grossierde weliswaar in balverlies, maar was er ook in zijn eentje verantwoordelijk voor dat op basis van het speelbeeld het meest onwaarschijnlijke scenario zich voltrok: een zege voor de thuisploeg. Het was niet eens een kans, maar door twee man te passeren én de bal met een prachtige curve voorbij Van der Hart op de onderkant van de lat te krullen verzekerde hij zijn werkgever van drie punten. Mika Rosheuvel, ook al een buitenspeler, gaf in de rebound weliswaar het laatste zetje, maar die bal had ons redacteurenteam ook nog wel binnengelopen. Gisteravond is dus wel gebleken dat zulke momentvoetballers van grote waarde kunnen zijn in de verbeten strijd tegen degradatie, want ook in geslagen positie heeft Roda dus een driepunter weten te forceren.

Gebeden verhoord
En die drie punten zouden aan het eind van de rit wel eens héél goed van pas kunnen komen. We zijn vanzelfsprekend nog lang niet uit de zorgen, maar er is wel aansluiting gevonden met de nummers 13 (Sparta), 14 (NEC) en 15 (ADO), die allen slechts 2 punten meer hebben dan de Koempelclub. De manier waarop zich dat voltrokken heeft, zoals hierboven beschreven, is natuurlijk onvoorstelbaar, maar dat telt niet voor het resultaat. De eerste zege op PEC Zwolle sinds 2002 (!) had op geen beter moment kunnen komen, want er is zowaar lucht voor de spelers en trainers in een behoorlijk chaotische en desastreuze week. De Griekse goden zijn Anastasiou kennelijk gunstig gezind. En die Griekse goden, dat zijn er flink wat. Laten we hopen dat we er nog een paar te goed hebben voor de komende weken.

Foto: Pro Shots