Nabeschouwing | Noodzaak nieuwe spits wordt pijnlijk duidelijk

Gisteravond verloor Roda JC haar ongeslagen status in het nog prille Eredivisie-seizoen. Vitesse hengelde de drie punten binnen in het Parkstad Limburg Stadion (0-1), in een duel dat bol stond van de slordigheden. Aan Roda-zijde brak bovendien het gebrek aan een nummer 1-spits de ploeg in meerdere opzichten op.

We schrijven de 87e minuut op zaterdag 20 augustus 2016. Een strubbelend Roda verkeert middenin haar slotoffensief om alsnog een puntje aan het thuisduel tegen Vitesse over te houden. Het geluk lijkt deze avond niet aan Kerkraadse zijde, want de ene na de andere mogelijkheid mondt op het moment suprème in niets uit. Totdat Tom van Hyfte een splijtende steekpass richting Adil Auassar in huis heeft. Met Nestoras Mytides aan zijn zijde onstnapt Auassar aan de Vitesse-defensie, waarna een tikkie breed moet volstaan om de Cyprioot de 1-1 te laten binnenlopen. Auassar doet alles goed, maar Mytides slaagt erin om de niet te missen kans alsnog te missen; hij treft enkele meters voor een zo goed als leeg doel de paal in plaats van de touwen. Het is zo’n bal die het hele Parkstad Limburg Stadion oprecht al telt voordat het laatste zetje, een formaliteit, is gegeven. De ontzetting is dan ook groot, en nog wel het grootst bij de spits zelf. Een kapitale misser, niets meer en niets minder.

Het was de laatste strohalm voor Roda in een duel waarin het eigenhandig nog maar eens onderstreepte dat het bittere noodzaak is dat er snel een centrumspits wordt vastgelegd. En daarbij kijken we natuurlijk verder dan de misser van Mytides, want buiten het feit dat mannen als Sanharib Malki, Mads Junker en wellicht zelfs Krisztían Németh deze ballen in het verleden zonder pardon afrondden, ging hier gewoon tijdelijk het licht uit bij de van Larnaca overgenomen aanvaller. Een buitengewoon vervelend moment natuurlijk, temeer omdat al binnen een paar weken is gebleken dat Mytides vooralsnog niet de verwachtingen van een Eredivisie-spits kan inlossen. Door de blessure van Dani Schahin, die we de komende maand nog niet in actie hoeven te verwachten, kwam de druk vrijwel direct op de schouders van de Cyprioot te liggen, die zeker niet als eerste spits gehaald werd.

Coach Anastasiou koos vorige week op bezoek bij Ajax ervoor om met een defensief accent 4-3-3 te spelen, met Auassar als rechtsbuiten, Rosheuvel vanwege zijn snelheid in de punt van de aanval en Boysen op links. Een week eerder, thuis tegen Heracles, bestond de driemans-aanvalslinie uit Boysen-Mytides-Rosheuvel, en werd de tegenvallende spits in de tweede helft gewisseld, waarna Auassar als gelegenheidsspits werd geposteerd. Dat bleek getuige zijn voortzettingen én prima goal destijds succesvol. Een combinatie van de hiervoor genoemde factoren leidde ertoe dat Anastasiou gisteren wéér voor een andere bezetting koos en enigszins verrassend opteerde voor een 4-4-2 met een ruit op het middenveld; vanwege een blessure bij controleur Gullón kwam daardoor Nathan Rutjes in het basiselftal, met daarvoor rechts Noor en links Van Hyfte en Ajagun ‘op 10’. Het aanvalsduo bestond uit Rosheuvel en Auassar, die dus in de voorgaande wedstrijden ook in een centrale aanvallende rol in actie kwamen maar voor wie het niet hun natuurlijke positie is. Daarmee week de coach dus al betrekkelijk snel van zijn filosofie af, aangezien hij van begin af aan een 4-3-3 predikte, met als voornaamste reden dat er geen toereikende spits voorhanden is.

Daarmee willen we niet bij voorbaat al stellen dat dat een slecht gegeven is, maar het systeem miste tegen Vitesse toch wel zijn uitwerking; op de helft van Vitesse kwamen de Limburgers de nodige power én pure kwaliteit tekort. Buiten het feit dat Farshad Noor in deze rol beduidend beter tot zijn recht kwam dan in de vorige twee wedstrijden, miste toch wel het nodige vernuft bij de ‘aanvallers’. Auassar was weliswaar balsterk en Rosheuvel poogde meermaals zijn snelheid te benutten, maar vóór het doel wist men maar voor weinig dreiging te zorgen. Zaterdag waren de voorzetten van met name Milec en Noor immers wél goed – daar schortte het immers tegen Heracles wel aan – maar de loopacties en timing van de twee aanvallers sloten daar niet op aan. Zet er een pure spits neer, en de kans is groot dat er wel doelpogingen uit voorkomen. In dat opzicht kun je het de gelegenheidsspitsen ook niet verwijten, aangezien zij er vanwege gebrek aan een adequate targetmen worden neergezet. De invalbeurt van Mytides viel dan ook te verwachten, en hij werkte zich ook zeker een slag in de rondte, maar met de beschreven misser bewees hij zichzelf ook bepaald geen goede dienst. Rosheuvel en Auassar lijken respectievelijk aan de zijkant en in een aansluitende rol beter tot hun recht te komen.

We concluderen dat een slordig Roda er niet in slaagde om tegen een pover Vitesse, dat er puur en alleen met individuele acties en technische begaafdheid bovenuit stak, potten te breken. En dat terwijl de Arnhemmers de bal toch aan de Kerkradenaren lieten, maar het beloofde aanvallende spel kwam niet uit de verf. In het slotkwartier werd de druk met een 3-3-4 systeem wél opgevoerd en had de 1-1 ook moeten vallen, maar vooral in de aanval lijkt de ploeg simpelweg nog iets tekort te komen. Over 10 dagen sluit de transfermarkt en over 6 dagen wacht concurrent Willem II. Zo komt er een meer dan belangrijke week aan, waarin zowel Caanen, Anastasiou als de spelersgroep spijkers met koppen moeten slaan.

Foto’s: Pro Shots