Nabeschouwing | Roda betaalt tol voor belabberd uur
Zondag liep Roda JC Kerkrade tegen haar tweede nederlaag van dit seizoen aan. De manschappen van Darije Kalezic hadden een uur lang niets te melden in de Grolsch Veste, waar FC Twente de Limburgers met 2-1 de baas was. Het was desalniettemin een wedstrijd met aanknopingspunten voor de geel-zwarten, die na een ongeslagen reeks van vier duels weer weten dat je in de Eredivisie de punten niet cadeau krijgt. Roda JC Live blikt terug op het duel.
Met goede moed was Roda zondagochtend in de bus richting Enschede gestapt. De promovendus had sinds 14 augustus geen nederlaag meer hoeven slikken, vond zichzelf terug op een prima zesde plek op de ranglijst en had afgelopen woensdag zonder al te veel moeite Topklasser De Treffers met 0-3 opzij geschoven in het kader van de KNVB Beker. Op papier zouden er dan mogelijkheden moeten liggen op bezoek bij het geplaagde FC Twente, dat in de afgelopen maanden meer miljoenen Euro’s wegsaneerde dan dat het punten bij elkaar sprokkelde. Van onderschatting zal bij de Kerkradenaren geen sprake zijn geweest, althans, daar zal coach Kalezic alles aan gedaan hebben, maar de krachtsverhoudingen op het speelveld lieten zien dat voetbal niet op papier, maar op (kunst)gras gespeeld word en dat de vorm van de dag uiteindelijk bepalend is.
Goede start, slecht vervolg
Roda, dat het zonder de geblesseerde Paulissen en de geschorste Boakye moest stellen en daardoor aantrad met het logische spitsenduo Edwin Gyasi-Tomi Juric, begon nog wel aardig aan de wedstrijd. Met name Australiër Juric, die zijn basisdebuut maakte in de Eredivisie, liet al snel zien dat ‘ie een pure spits is, getuige zijn fraaie volley die de jonge Twente-goalie Drommel al na een paar speelminuten tot het uiterste dwong. Het was, buiten nog een schotje van Juric en drie ‘schotpogingen’ van Noor richting een der cornervlaggen, het enige noemenswaardige wapenfeit van De Koempels tot halverwege de tweede helft. Nee, veruit de meeste bedrijvigheid zagen we aan de overkant van het Twente-doel; inderdaad, voor de kist van Roda dus. Dat er onder aanvoering van de begaafde middenvelders Ziyech en Gutierrez vooruit gevoetbald zou worden door de ploeg van interim-coach René Hake was geen verrassing, maar dat Roda tot diep op de eigen speelhelft teruggedrongen werd – voor de duidelijkheid, nog verder dan de defensieve stellingen die het zou willen – was toch wel wat veel van het goede. De roodhemden sneden zo nu en dan door de as, maar kwamen toch met name via de vleugels.
Een treffer kon al snel niet meer uitblijven en nadat Oosterwijk, die net als collega Juric zijn debuut als basisspeler maakte, twee keer niet wist af te drukken, betekende de derde poging wél scheepsrecht. De assist kwam – uiteraard – van de vleugel en was afkomstig van de voet van – uiteraard – Ziyech, die daarmee zijn status als statistisch gezien beste speler van de Eredivisie nogmaals benadrukte. Daarmee was de Twentse koek nog niet op en al snel werd de score verdubbeld. Wie de assist leverde hoeven we niet te vermelden, de doelpuntenmaker krijgt u gratis en voor niets: Kamohelo Mokotjo mocht van buiten het strafschopgebied in alle rust aanleggen, waar de kansloze Benjamin van Leer op Henk Timmer-achtige wijze de bal buiten zijn bereik in de verre hoek zag belanden. Zo was er nog geen halfuur gespeeld en leek de wedstrijd, temeer omdat Roda telkens een stap te laat was, eigenlijk al beslist. Wanneer er een Twente aanval wél voortijdig onderschept werd, leidde dat vervolgens weer veel te snel tot balverlies. Twente weigerde de trekker voor een derde maal over te halen, maar het vanuit Roda-perspectief kansloze beeld bleef eigenlijk tot de zestigste minuut gehandhaafd.
Australiërs doen zich gelden in laatste halfuur
De 2-0 stond op dat moment dus nog steeds op het bord en de geel-zwarten gingen, ingegeven door het inbrengen van Daniël de Silva in de plaats van Farshad Noor, iets meer ruimtes op de eigen speelhelft weggeven. Dat pakte goed uit, want Twente leek zichzelf ook enigszins in slaap gesukkeld te hebben en zo was het balbezit opeens met name voor de gasten uit Kerkrade, die daarmee over het dode punt heen leken. Met de aan de bal sterke Tomi Juric als speerpunt en de fris ogende Gyasi en De Silva op de vleugels vond men dan toch de weg richting het doel van Twente. Nadat de slalommende Gyasi geen krachtig schot wist te produceren, was het een paar minuten later Juric die op weg leek om zijn eerste Eredivisie-treffer binnen te jagen, maar hij faalde oog-in-oog met Drommel jammerlijk.
Tien minuten voor tijd was het echter alsnog kassa voor Juric, toen wederom een standaardsituatie de inleiding vormde voor een Limburgse treffer; in de drukte knikte de spits een indraaiende bal van Faik bekwaam binnen. Zou het dan toch nog? De geel-zwarten persten er nog een slotoffensief uit, maar behalve tegen de Twentenaren voerde de ploeg van Kalezic inmiddels ook een strijd tegen de klok. Een aantal corners zorgde nog wel voor wat onrust voor het Twente-doel, maar de bezoekers slaagden er niet in om het laatste zetje richting een punt te geven. Conclusie van het hele verhaal: een terechte nederlaag, omdat Roda te laat begon met vooruit te voetballen. Daarbij moet aangetekend worden dat Twente een vastberaden wedstrijd speelde en de slag op het middenveld ook puur op klasse won, wat gezien het kwalitatieve surplus van de Tukkers geen schande was. Twente-uit kun en mag je verliezen als promovendus zijnde, maar Roda slaagde er van de andere kant simpelweg niet in om (opnieuw) het uiterste in zichzelf naar boven te halen. Er is echter geen man overboord, allesbehalve zelfs, en SC Cambuur weet dat het komende zaterdag een zware avond tegemoet gaat wanneer zij op bezoek komt in het Parkstad Limburg Stadion.
Beoordelingen
Van Leer: 5,5 – Kon niet veel verweten worden wat betreft de tegentreffers, maar oogde wel tot drie maal toe ongelukkig bij het verwerken van doelpogingen. Bovendien waren de uittrappen niet je-van-het.
Dijkhuizen: 5 – Werd vaker voorbij gelopen dan hem lief is, en kon in balbezit ook maar amper zijn stempel drukken. Had wel twee goede voorzetten in huis in het slotkwartier.
Sankoh: 5,5 – De aanvoerder bleef rustig als altijd, misschien zelfs een beetje te rustig. Was hoe dan ook degelijk in de duels, maar kreeg het toch niet voor elkaar om de strubbelende defensie op orde te krijgen.
Swinkels: 5 – Had letterlijk en figuurlijk zijn handen vol aan Oosterwijk en creëerde enigszins onrust door onnodig wild de bal proberen weg te werken. Overtuiging is goed, maar dan moet het wel effectief zijn.
Van Peppen: 6 – Zag veel rode shirts voor z’n neus opdoemen, heel veel. Oogde desalniettemin stabieler dan collega-back Dijkhuizen en kon ook in aanvallend opzicht zo nu en dan iets betekenen.
Griffiths: 6,5 – De stofzuiger op het middenveld deed ook in Enschede wat ‘ie eigenlijk het liefst overal doet, namelijk stofzuigen. Oja, en als je in de weg loopt, dan kegelt ‘ie je gewoon om. Degelijke pot zondag.
Noor: 4,5 – Had met dit masker zomaar auditie kunnen doen voor een rol als Batman, maar zondag was het meer bad, man. Was in de eerste wedstrijden een dragende speler, maar leverde tegen Twente véél te veel in.
Van Hyfte: 6 – Was de enige die met direct spelen erin slaagde om regelmatig Juric te bereiken. Was in verdedigend opzicht desalniettemin een paar keer te laat en dat is niet bevorderlijk.
Faik: 6 – Bulkt van vertrouwen na twee rake vrije trappen binnen een week, en nu mag hij ook een assist hieraan toevoegen. Speelde verder wel een érg bleke wedstrijd en kon weinig potten breken.
Gyasi: 6 – Weet dat ‘ie gezien de concurrentie binnen afzienbare tijd op de bank kan belanden en was dan ook weer erg ondernemend op het veld. Met wisselend succes, dat wel. Had mogen scoren na uitstekende dribbel.
Juric: 7 – Toonde direct aan bijzonder doelgericht te zijn en kreeg 10 minuten voor tijd dan toch zijn doelpunt. Droeg ook voetballend zijn steentje bij wanneer hij in de voeten aangespeeld werd. Spits met enorme potentie.
Header: Pro Shots
Comments (1)
Jessie Houben
Jessie Houben liked this on Facebook.