Nabeschouwing | Van eiland gekomen spits opnieuw op een eiland

Nee, het was wederom, zeker in de eerste helft, bij lange na niet om over naar huis te schrijven. En ja, er was aan het begin van de voorbereiding aanvallend voetbal beloofd. De eerste stemmen onder supporters vragen of YA op het trainingspak niet in DK terug veranderd moet worden. Maar kan je YA dit verwijten?

Na afloop van de allereerste wedstrijd, thuis tegen Heracles Almelo, was iedereen nog positief. Duidelijke verandering was er zichtbaar ten opzichte van het betonvoetbal van het voorgaande seizoen. Roda stond wel tien meter verder naar voren te verdedigen en de aanvallende intenties waren bij de meeste spelers zeker te zien. Het 1-1 gelijkspel stemde ook wel tot tevredenheid, maar niet bij coach Yannis Anastasiou. Thuis tegen een ploeg die net Europees voetbal had gespeeld werd een verdienstelijk punt gepakt, maar: “Ik wil altijd winnen”. En zeker thuis, zo veel werd duidelijk uit de taal van de Griek. De toon was gezet.

De verdediging is de beste aanval…
Tegen Ajax werd er natuurlijk verdedigd en met resultaat, maar tegen Vitesse thuis werd er al meer scepticisme gehoord vanaf de tribunes. Tegen de technisch begaafde Arnhemmers koos Anastasiou eieren voor z’n geld en opperde hij een behoudender tactiek. Fair enough, tegen laagvlieger Willem II zou het gaan gebeuren. Lekker aanvallend ballen tegen één van de gedoodverfde degradatiekandidaten in het nog prille Eredivisie-seizoen.

Niets bleek minder waar. In het Koning Willem II Stadion in Tilburg koos Anastasiou voor een behoudende tactiek. De lijst namen was weliswaar op papier de meest aanvallende optie, maar in de praktijk bleek het ‘gewoon’ een 4-4-1-1 formatie. Auassar stond achter diepe spits en debutant Simon Church, en op het middenveld bestreken Boysen en Rosheuvel de flanken tussen de, op papier, ook aanvallende middenvelders Tom van Hyfte en Abdul Ajagun. Die laatste bleek echter vooral controleur, maar speelde wel een prima wedstrijd.

“Take me to Church”…
Vanaf het moment dat duidelijk was dat Roda JC het initiatief toch vooral aan de thuisploeg zou laten, konden de ogen gericht worden op de nieuwe spits Simon Church. Hij is overgekomen van het Britse eiland, specifiek van Milton Keynes Dons. Dat hij op het vasteland van Europa was, zal de spits echter niet zo veel van hebben gemerkt. Hij stond namelijk op het Tilburgse eiland, vlakbij het doel van Kostas Lamprou, tussen een zee van rood-wit-blauwe spelers.

Licht gechargeerd wellicht, maar na de wedstrijd tegen Willem II valt er nog niets, maar dan ook helemaal niets te zeggen over wat Church al dan niet toe kan voegen aan Roda JC. Verdedigend hadden de geel-zwarten het grootste deel van de wedstrijd helemaal niets te duchten van de thuisploeg, ook niet na het ongelukkige uitvallen van Martin Milec. Zeker in de tweede helft kregen de Kerkraadse bezoekers de grip op het middenveld. Maar die aansluiting naar de spits… Nee, die was er niet.

Met name tegen Heracles ging het juist om het gebrek aan een spits die de bal erin kon tikken. Nu stond die spits er wellicht wel, maar heeft ‘ie geen enkele bruikbare bal gehad. Church oogde bij lange ballen redelijk balvast en stond bij de enige écht goede voorzet richting zijn persoon wel op de goede plek, maar die bal werd ternauwernood weggewerkt. En die ene bal, die hij wel kreeg… Tsja, daar had misschien Messi of Neymar wel wat van kunnen maken. Het is wellicht vloeken in de kerk, maar daar mocht je echt niet veel van verwachten.

Punten pakken
Anastasiou verklaarde na afloop van de wedstrijd dat hij verwacht in oktober zijn gewenste spel te kunnen spelen. Aanvallend, met de nodige flair en, zoals het een waar ex-Ajacied bestaand, ‘gogme’. Dat wordt dus nog een maand verdedigen. Geen nood, maar in de komende vier speelrondes staan er wel drie opponenten op het programma die tot nu toe nog niet een al te sterke indruk maken. Go Ahead, Heerenveen en N.E.C… Ja, daar mogen punten tegen gepakt worden. Dat zal dan, als we de Griek mogen geloven, weer met een verdedigende tactiek moeten gebeuren. Niet erg, maar dan moet het wel gebeuren. De vraag is hoe het mogelijk is om met beperkte kwaliteit verdedigend én aanvallend spel tegelijkertijd er in te slijpen valt.

Wellicht zal het de fans niet uitmaken hoe, maar als er ook tegen die ploegen geen overwinning behaald zal worden, wordt Anastasiou daar wel op afgerekend. Drie punten, het liefst meteen in De Adelaarshorst, zijn dus bittere noodzaak. Kerk aan de… eh, werk aan de winkel, dus.

Foto: Pro Shots