Column Sem | Handen in de lucht, maar voeten op de grond
Ik hoef u hoogstwaarschijnlijk niet te vertellen dat Roda JC het seizoen geopend heeft met twee overwinningen en één nederlaag in de eerste drie speelrondes. Ik hoef u evenmin te vertellen dat het Heracles Almelo en De Graafschap waren die werden verslagen in het Parkstad Limburg Stadion, terwijl er bij Vitesse werd verloren. Zes punten uit de eerste drie wedstrijden, waarbij de nederlaag er eentje was die vooraf min of meer ingecalculeerd werd. Daarmee heeft de ploeg van Kalezic nu in de Eredivisie al even vaak gewonnen als in de laatste 14 Eredivisie-speelrondes onder leiding van Tomasson. Lopen we nu al, 6 maanden vóór carnaval, de polonaise in Kerkrade en omstreken? Het heeft er alle schijn van.
Dat valt natuurlijk best te rechtvaardigen, temeer doordat we een team op én rondom het veld zien dat zich in de voorbereidingsweken kennelijk al tot een sterk collectief heeft ontwikkeld; onder Kalezic, die niet voor niets conditietrainer Gert-Jan van Dijk meenam naar Kerkrade, lopen spelers nét die meter extra om alsnog in het duel te komen, zien we geen raspaardjes binnen de lijnen en wordt, indien nodig, fysieke duelkracht benut om een kwaliteitstekort te maskeren. Een speler die daar binnen no-time zijn sporen mee verdiend heeft, is Farshad Noor, die niet geheel toevallig ook al bij Jong PSV onder Kalezic werkte en daar meermaals de wind van voren heeft gekregen op de momenten dat de speler én het team dat nodig hadden. De eens bij Jong PSV zo gemakzuchtige Noor is intussen getransformeerd tot een Duracell-mannetje op de rechterflank in geel-zwarte kleuren. Daar moeten we bij aantekenen dat deze speler ook over een uitstekende techniek beschikt, wat naast de zojuist benoemde mentaliteit ertoe geleid heeft dat het nú al een bepalende speler is. De visie van Kalezic en de uitvoering van de spelers heeft zijn vruchten afgeworpen, zo lijkt het. Iedere driepunter is welkom bij welke Eredivisie-club dan ook, en aangezien Roda er al twee aan haar totaalaantal heeft mogen toevoegen wordt er door de hoofdcoach gesproken van een ‘droomstart’. Dat zal deels ingegeven zijn door het feit dat deze overwinningen geboekt werden op clubs (Heracles en De Graafschap dus) die gerust betiteld mogen als concurrenten in de strijd tegen degradatie aan het eind van de rit.

Als supporter en volger ben ook ik daar natuurlijk blij mee. Het lijkt mij echter wel gepast om niet te opportuun te reageren; waren deze beide wedstrijden met een beetje pech niet gewonnen, dan hadden we waarschijnlijk op de welbekende websites en forums kunnen lezen over een ‘desastreuze’ seizoensstart. Met andere woorden: het gaat over slechts twee wedstrijden, tegen ploegen die je in mijn optiek in eigen huis móét verslaan wil je enige kans hebben om niet op een van de drie laatste plekken van de ranglijst te eindigen; in iedere denkbare situatie zijn Heracles-thuis en De Graafschap-thuis wedstrijden die voor Roda een overwinning moeten opleveren. Zoals gezegd lijkt het op dit moment met de wedstrijdinstelling wel goed te zitten, maar deze mini-reeks lijkt mij niet representatief voor het kaliber wedstrijden dat Roda nog te wachten staat. Voor de tussenstand is het mooi: ook ik zap liever naar Teletekst-pagina 819 in plaats van 830. En eenmaal op pagina 819 aanbeland, wordt ik er absoluut gelukkiger van om mijn clubje op de vijfde plek te zien, dan dat ik ergens in het rechterrijtje moet graven naar de naam van datzelfde clubje. Plaats het echter even in perspectief: Vitesse, dat behoudens een moeizame openingsfase Roda eigenlijk van het kastje naar de muur speelde, vinden we terug op plek 9. I rest my case.
Zelfs Marcel van den Bunder zou van dit Roda niet zeggen dat het om Europees voetbal gaat spelen dit seizoen. Denk ik. Sterker nog, het is ook nog maar de vraag hoe dit elftal er op termijn uitziet en of er dan nog hetzelfde herkenbare spel gespeeld wordt. Twee YouTube-Australiërs, namelijk Tomi Juric (nog niet wedstrijdfit) en Daniel de Silva (nog niet getekend) zullen naar alle waarschijnlijkheid over een paar weken het aanvalsduo vormen; met andere woorden, de volledige aanvalslinie wordt dan overhoop gegooid, zeker indien de club erin slaagt om ook Cas Peters en/of Richmond Boakye aan de selectie toe te voegen. Ondanks dat het stuk voor stuk spelers zijn die kwalitatief hoog worden ingeschat, lijkt het mij niet makkelijk om deze spelers op korte termijn in een basiselftal, dat het juist van het collectief moet hebben, integreren. Bovendien zal er met name op de schouders van viertonner Juric, die alleen al door de contractonderhandelingen een haast legendarische status heeft verworven, een zekere druk rusten. Dat kan leiden tot scheve verwachtingspatronen en frictie binnen een spelersgroep. Ik ben dan ook benieuwd of hetzelfde groepje ‘supporters’ dat zaterdag het lef had om een prima spelende Jansen uit te fluiten, dezelfde kalmte weet te bewaren wanneer Juric na zijn eerste drie wedstrijden nog niet tot scoren is gekomen. We gaan het meemaken.
Header: Pro Shots
Comments (1)
Bob Cremers
Bob Cremers liked this on Facebook.