Nabeschouwing | Sterk collectief wint het van aanvalsdrang

Zelden zal een gelijkspel in het Parkstad Limburg Stadion zó hebben gevoeld als een overwinning voor Roda JC. Na 95 minuten chaos en nervositeit kende scheidsrechter Bas Nijhuis zijn beste moment van de middag door voor het eindsignaal te fluiten en wist Roda dat het zich mocht gaan opmaken voor de finale van de Jupiler Play-Offs. Hoe die prestatie tot stand kwam? Lees het in Roda JC Live’s nabeschouwing van Roda JC-FC Emmen:

Eén voor allen, allen voor één
Dat we er ondanks de 0-1 zege in Emmen van afgelopen vrijdag nog niet waren, was bij iedereen duidelijk. De spelersbus van de Kerkradenaren werd met het nodige gezang en vuurwerk onthaald, de aanwezigheid van échte Koempels en EU-commissaris (maar vooral Roda-supporter) Frans Timmermans op het speelveld zorgde voor nog een extra zetje in de rug en met 13.015 toeschouwers was de sfeer in het stadion uitstekend. De goede uitgangspositie was dan ook reden om met vertrouwen de return tegemoet te gaan. Door een blessure van Bram Verbist moest het duo Plum/Vrede een noodgedwongen keeperswissel doorvoeren, en startte logischerwijs Benjamin van Leer onder de lat. Anco Jansen stond wederom als centrumspits aan de aftrap en het hart van de verdediging werd opnieuw gevormd door Arjan Swinkels en Guy Ramos, waardoor de van een schorsing terugkerende Bart Biemans op de bank begon. Het duo had zich in de JenS Vesting uitstekend gepresenteerd en slaagde erin om die prestatie gisteren een uitstekend vervolg te geven; ondanks het feit dat Emmen er in het PLS, in tegenstelling tot de heenwedstrijd, langdurig in slaagde om Roda serieus onder druk te zetten.

Die Drentse druk liet in de openingsfase nog even op zich wachten en Roda profiteerde daar dankbaar van, want de eerste beste mogelijkheid voor de geel-zwarten resulteerde direct in een treffer; uit een snelle tegenaanval was het Mitchel Paulissen die met de bal aan de voet de weg richting het doel van Meerits zocht en het leerwerk op het juiste moment met een subtiel passje afleverde bij Raymond Gyasi, waarna de huurling van AZ de Estse doelman verschalkte met een diagonaal schot. Zo prijkten er na 8 minuten een ‘1’ en een ‘0’ op het scorebord; daar werd de toch al ijsberende Joop Gall bepaald niet rustiger van. Het enige wat onze vriend Joop nóg onrustiger zou kunnen maken, was een doelpunt van zijn elftal. Mag u raden wat er na een halfuurtje gebeurt; juist, een doelpunt van de bezoekers. Toegegeven, het was een schoonheid van een treffer, want Deul joeg de bal van buiten de zestien hard in de verre hoek. Met Deul hebben we direct de gevaarlijkste speler van de rood-witten genoemd; met zijn traptechniek leverde iedere vrije schop gegarandeerd gevaar op, maar met katachtige reddingen had Van Leer tweemaal een perfect antwoord paraat. Emmen was de ploeg die voetbalde; Roda beperkte zich tot het opvangen van de tegenstander en kwam er bijna niet uit. Met de nadruk op bijna…

Cruciale treffer
Want in de laatste minuut voor rust diende zich een spaarzame gelegenheid aan om een tegenaanval in te zetten. Een counter uit het boekje; Anco Jansen, die door menigeen ter discussie is gesteld, had een uitstekende actie in huis waarbij hij twee tegenstanders het nakijken gaf, waarna hij met uitstekende voortzetting de geheel vrijstaande Mitchel Paulissen bereikte die oog-in-oog met Meerits bijzonder koelbloedig afrondde, 2-1! Het doelpunt viel vanuit Roda-perspectief op het best denkbare moment, en voor Emmen natuurlijk juist op het verkeerde moment; een tweede treffer van Emmen hing immers in de lucht en het paniekerig ogende Roda sprong bijzonder effectief om met de tweede grote kans die het gecreëerd had, en ging daardoor met een virtuele marge van twee doelpunten de rust in. De opluchting bij de spelers, de Roda-bank en op de tribunes was dan ook bijzonder groot, want het was een gigantische psychologische tik die hiermee uitgedeeld werd door nota bene Kerkradenaar Paulissen.

FC Emmen incasseerde dus een tik, maar was nog niet knockout. Verre van zelfs. De ploeg van Gall speelde in het tweede bedrijf met nóg meer druk naar voren, zoals we dat eigenlijk tijdens de reguliere competitie al van de Drenten gewend waren. Naarmate de tijd wegtikte, werd de speelwijze alsmaar optimistischer en waren stevige fysieke duels en harde overtredingen meer regel dan uitzondering. Het zaakje raakte (over)verhit en dat was deels de schuld van de niet al te consequent fluitende Nijhuis, die wel erg lang wachtte met het trekken van kaarten waardoor de vliegende tackles bleven komen en er meerdere opstootjes tussen de beide partijen ontstonden. In het middelpunt van de fysieke duels stonden meestal de koppeltjes Bergkamp-Ramos en Pedro-Jansen, terwijl we ons niet één speler kunnen herinneren die geen flinke overtredingen liet noteren.

Billenknijpen
Roda liet zich niet intimideren, hield in defensief opzicht tamelijk goed stand, maar kon niet voorkomen dat de bezoekers het doel van de uitstekend spelende Van Leer onder vuur namen; een scrimmage na een vrije trap van, uiteraard, Deul, bracht de bal voor de voeten van Pedro, die van dichtbij het aluminium links van Van Leer testte; hoé de bal er niet in ging weten we nog steeds niet, maar dát ‘ie er niet in ging, weten we zeker. De spanning nam met de minuut toe en werd haast ondraaglijk toen de Emmenaren in de 71e minuut alsnog de gelijkmaker wisten binnen te schieten; Bakkati profiteerde van een slap moment van de linkerkant van Roda en bood Bergkamp een niet te missen kans op de 2-2. Net zoals verre neef Dennis dat in dienst van met name Arsenal vaak genoeg deed, rondde ook Roland nu beheerst af. Emmen had nu nog één treffer nodig om alle promotiedromen van de Koempels aan diggelen te schieten.

De technische staf van Roda antwoordde vakkundig en zag in dat dit het moment was om alle aanvallende intenties overboord te gooien; Henk Dijkhuizen werd ingebracht als duellerende breker vlak vóór de laatste linie en de aanvallers Höcher en Jansen stopten enorm veel energie in het dichtlopen van de ruimtes. Toen vriend Joop al zijn aanvallende wissels de wei in had gestuurd werd ook Bart Biemans in de geel-zwarte muur ingebracht om het resultaat over de streep te trekken. Onder aanvoering van Arjan Swinkels (op geen fout te betrappen) en Hicham Faik werd vrijwel iedere gevaarlijke bal opgeruimd, en toen ook de omhaal van invaller Laghmouchi niet doeltreffend bleek, mocht er na 95 zenuwslopende minuten gefeest worden; sneu voor het voetballende FC Emmen, dat echt het maximale uit haar ploeg gehaald lijkt te hebben, maar daar maalde op 175 Drenten na niemand om.

Teamprestatie
Of Roda niet naast haar schoenen loopt door zo uitbundig ‘de uitschakeling van ‘maar’ FC Emmen’ te vieren? Nee. Het gaat namelijk om veel meer dan dat. De spelersgroep opereerde namelijk als een ijzersterk collectief in dit tweeluik; de mentaliteit en weerbaarheid die in zóveel Jupiler League-duels afwezig was bij de Kerkraadse formatie, was er nu namelijk wél. En dat heeft uiteindelijk de doorslag gegeven waardoor er na een seizoen van ups, maar vooral een hoop downs, nog steeds promotie naar de Eredivisie bewerkstelligd kan worden. Een ploeg die al meermaals geknakt leek in de loop der maanden, heeft dat in de afgelopen week, zonder bijzonder goed voetbal op de mat te leggen, toch maar weten te bewerkstelligen. Motiverende persoonlijkheden als Swinkels, Van Peppen, Paulissen, maar zeker ook Jansen, hebben de ploeg bij de hand genomen om vervolgens als elftal dit resultaat over de streep te trekken. Vraag niet hoe, maar we staan er wel, in die play-off-finale. En daarin is alles mogelijk. Ook tegen NAC Breda. Two down, two to go!

Beoordelingen
Benjamin van Leer: 7,5 – Heeft over de gehele lijn geen fout gemaakt; sterk bij de hoge ballen, goed op de doellijn en attent bij de dode spelmomenten. Toont wederom aan een potentiële eerste doelman te zijn.
Martijn Monteyne: 6,5 – Speelde weer net zo geslepen als afgelopen donderdag, maar had de pech dat Deul gisteren weer eens op dreef was. Desalniettemin een solide pot van onze Belgische rechtsachter.
Guy Ramos: 7 – Van het gebrek aan wedstrijdritme dat er eventueel zou zijn, valt weinig tot niets te merken. Guy is een beul die je in dit soort duels bijzonder goed kunt gebruiken. Speelde geconcentreerd.
Arjan Swinkels: 8 – Week in, week uit de constante kracht in dit elftal. We hebben hem op geen enkele fout kunnen betrappen; blijft rustig, grijpt daadkrachtig in en heeft meestal ook nog een goede voortzetting.
Ard van Peppen: 7 – De aanvoerder vervult die rol met verve. Zag er ietwat ongelukkig uit bij de 2-2, maar oogt bijzonder stressbestendig in deze duels. Zekerheidje aan de linkerkant.
Hicham Faik: 7 – Was het in de openingsfase nog ietwat wijfelend, daar kwam snel verandering in. Profileerde zich in de tweede helft als een ware sloper en heroverde bijzonder veel ballen. Sterk gespeeld!
Tom van Hyfte: 6 – We zeggen het niet graag, maar viel toch enigszins uit de toon. Leed twee keer op gevaarlijke posities balverlies, maar dat kwam deels door de coaching. Blijft echter onbetwist basisspeler.
Mitchel Paulissen: 7 – De ontwikkeling van het jeugdproduct zet zich iedere week verder door. 1 doelpunt en 1 assist in een cruciale wedstrijd, dan doe je het goed. Niet meer weg te denken uit het basiselftal.
Raymond Gyasi: 6 – Het rendement blijft een punt van discussie, maar wat betreft efficiëntie voor het doel was er gisteren niks mis met de jongste van de broertjes. Belangrijke goal, verder een bleek duel.
Anco Jansen: 7 – Rekent toch wel af met de criticasters. Gebrek aan inzet? Gelul. Gebrek aan overzicht? Gelul. Anco is duidelijk een motivator. En dan speelde hij gisteren nog niet eens in zijn favoriete rol…
Marc Höcher: 6 – Vervulde zijn verdedigende taken, en dat was gisteren het allerbelangrijkste. In aanvallend opzicht weinig gezien. Meer kunnen we er eigenlijk niet over zeggen. Geef Marc maar een vrije trap!

Header: Pro Shots