Nabeschouwing | Stuntpiloot Van Hyfte bezorgt Roda alsnog punt

Zaterdagavond voegde Roda JC een punt toe aan haar seizoenstotaal nadat de thuiswedstrijd tegen SC Cambuur in 1-1 eindigde. Na afloop van het duel ging het over één ding, namelijk de absolute wereldtreffer van Tom van Hyfte; het was het hoogtepunt van een wedstrijd die lange tijd op een teleurstelling leek uit te draaien. Roda JC Live blikt terug op de remise.

Twee punten te weinig
Nadat de ploeg van Kalezic in Enschede de tweede nederlaag van het seizoen geïncasseerd had, troffen de geel-zwarten in Kerkrade opnieuw een tegenstander die voor aanvang van de wedstrijd nog geen enkel Eredivisie-duel winnend had weten af te sluiten. De Sportclub Cambuur uit Leeuwarden had ruim vier uur in de bus mogen zitten op weg naar het Parkstad Limburg Stadion, en zetten enkele uren later met één punt meer de terugreis in richting het noorden. Het was het resultaat waar zowel Roda als Cambuur eigenlijk niet content mee was op basis van het wedstrijdbeeld, aangezien Roda de bovenliggende partij was maar Cambuur aan het eind het dichtst bij een tweede treffer kwam.

De Limburgse formatie was zaterdagavond voor het eerst in de gelegenheid om met de op papier sterkst mogelijke opstelling aan de aftrap te verschijnen, namelijk met het in augustus aangetrokken spitsenduo Tomi Juric-Richmond Boakye; door blessures en schorsingen hadden zij tot op heden nog niet gezamenlijk aan een wedstrijd kunnen beginnen. De hoop was dan ook dat de thuisploeg vanaf de aftrap een hoop druk richting de goal van Cambuur-goalie Nienhuis kon genereren, maar daar had de Kerkraadse club in de eerste helft de grootste moeite mee. Cambuur verscheen immers in een compacte veldbezetting en Roda slaagde er aanvankelijk amper in om op voetballende wijze openingen te vinden. Dat kwam hoe je het wendt of keert mede door de afwezigheid van Edwin Gyasi (die uit de basisopstelling was verdwenen doordat het duo Juric-Boakye beschikbaar was), die in de voorgaande duels vaak beschikbaar was voor een steekbal tussen de linies. Met de meer statische opstelling van afgelopen zaterdag zagen de dik 14.000 toeschouwers gedurende lange periodes een tactische steekspel dat zich veelal kenmerkte door gedwongen lange ballen vanuit Benjamin van Leer of één van de verdedigers.

Tegenstrijdig wedstrijdverloop
Roda kwam pas echt aan het voetballen wanneer Hicham Faik, Richmond Boakye of Tomi Juric met enige vrije ruimte in balbezit kwamen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat zij verantwoordelijk waren voor de grootste kansen van Kerkraadse zijde, met een te hoge volley van Faik, een gevaarlijk schuiver van Boakye en een snel genomen schot van Juric dat naast het doel van Nienhuis verdween. Behalve dat dit niet in goals resulteerde, was het vervelendst van het verhaal dat Cambuur aan de overkant uit het niets wel trefzeker was; bij een standaardsituatie kopte Pereira vanop de achterlijn de bal goed terug in de doelmond, waar er voor de Roda-defensie geen houden meer aan was en Ogbeche het leerwerk eenvoudig het doel in liep. Zo keek Roda opnieuw binnen het halfuur tegen een achterstand aan, maar het herpakte zich snel; de actieve Boakye onderscheidde zich weer eens met een goede actie, maar zijn schot spatte uiteen op de paal, waarna Nienhuis geluk had dat de rebound niet alsnog een treffer opleverde. Zo stond er bij rust een toch wel verrassende 0-1 stand op het scorebord.

In het tweede bedrijf was het opnieuw Roda dat zich het balbezit toeëigende. Cambuur bestreed Roda eigenlijk op de wijze waarop de Kerkradenaren dat dit seizoen zelf meermaals deden, namelijk door vanuit een gesloten defensie de tegenstander het bloed onder de nagels uit te halen. Na een dik uur spelen keek de ploeg van Kalezic nog steeds tegen de achterstand aan en werd er besloten om het over een andere tactische boeg te gooien; Rostyn Griffiths werd naar de kant gehaald ten faveure van zijn veel aanvallender ingestelde landgenoot Daniël de Silva, die daarmee voor het eerst in het Parkstad Limburg Stadion in actie kwam. Die andere Australiër, Tomi Juric, was intussen zo toegetakeld door de Cambuur-defensie dat er niets anders op zat dan hem ook naar de kant te halen. Vervanger Edwin Gyasi stond een paar minuten in het veld, toen er iets wonderlijks gebeurde. Zo wonderlijk, dat wij van Roda JC Live er de gehele volgende alinea aan willen schenken. En dat wil wat zeggen.

Belgische beauty
Tom. Van. Hyfte. Drie woorden, één naam, één wereldgoal. We herinneren ons allemaal nog het doelpunt van Pa-Modou Kah in 2011, toen hij met een zwevende karatetrap de bal snoeihard voorbij VVV-goalie Dennis Gentenaar schoot. Het spijt ons voor Pa, maar de titel ‘mooiste treffer in het PLS’ staat sinds afgelopen zaterdag toch serieus ter discussie. Het was Ardje van Peppen die de bal met een zwiep het zestienmetergebied in slingerde, waar de aangesloten Van Hyfte met het meest ridicule idee van de avond op de proppen kwam; namelijk om de bal vanuit gekantelde positie even tegen de netten achter Nienhuis te katapulteren. Zo gezegd, zo gedaan, zullen we maar zeggen. De harde, halfhoge bal werd door de al vallende Belg tussen z’n wreef en scheenbeen genomen en vervolgens met een piekfijne curve bovenin de verre kruising gestuurd. Tom van Hyfte dus, een naam die ze naar verluidt in Breda ook goed kennen. Doelpunt van de avond? Ja. Doelpunt van de speelronde? Jazeker. Doelpunt van het seizoen? Het zou zomaar kunnen. Hiervoor komen we graag naar het stadion.

Wat er in de resterende twintig minuten nog gebeurde? Roda wilde wel, maar kon Cambuur niet het laatste zetje richting de afgrond geven. Sterker nog, de noorderlingen maakten gebruik van de ruimtes die Roda liet vallen en invaller Houtkoop had zelfs de 1-2 op zijn schoen, maar tot opluchting van alle geel-zwarten deed de paal waar die goed in is; in de weg staan. Een puntendeling was dan ook de balans na 95 minuten voetbal, en eigenlijk stemde dat resultaat niemand tot tevredenheid; Roda was de bovenliggende partij geweest, terwijl Cambuur in de slotfase de punten nog had kunnen stelen. Over één ding was iedereen het wel eens; de goal van Van Hyfte was van ongekende schoonheid.

Beoordelingen
Benjamin van Leer: 7 – Maakte een rustige indruk en was meevoetballend beter dan in de afgelopen weken. Liet zich niet gek maken door het gefluit wanneer hij de tijd nam voor een goed uittrap, en terecht. Goede wedstrijd.
Henk Dijkhuizen: 6,5 – Mocht veel meters afleggen tegen dit Cambuur en deed dat met wisselend succes. Soms te makkelijk in de duels, maar ook een aantal uitstekende onderscheppingen. Degelijke pot, dus.
Gibril Sankoh: 7 – Straalde zoals zo vaak de benodigde controle uit. Heeft bovendien een prima lange bal in z’n poten en was in de luchtduels nagenoeg foutloos. Was Ogbeche twee keer kwijt en dat leidde tot één tegengoal.
Arjan Swinkels: 6,5 – Stofzuiger in de achterste linie, en joeg de bal net zo snel weer de middenlijn over als dat ‘ie ‘m in zijn bezit kreeg. Dat leidde een paar keer tot simpel balverlies, maar soms tot een snelle voortzetting.
Ard van Peppen: 7 – Speelde een goede eerste helft, waarin Cambuur hem veel aan de bal liet komen. Samenwerking met Faik liep prima. Speelde tweede helft nog beter door agressief naar voren te acteren.
Rostyn Griffiths: 6 – Anoniem duel waarin de Australische controleur niet uitblonk, maar ook niet door de mand viel. Eigenlijk kunnen we er niet zoveel zinnigs over zeggen. Een zes is dan een logische beoordeling.
Farshad Noor: 6,5 – Herpakte zich tegen de Friezen nadat hij in de voorafgaande wedstrijden toch minder goed voor de dag was gekomen. Durfde de combinaties aan te gaan en die lukten niet altijd, maar hij roerde zich zeker.
Tom van Hyfte: 6,5 – Speelde, behoudens een aantal slimme onderscheppingen, eigenlijk een matige wedstrijd, maar toonde zich wederom van grote waarde met een belangrijke goal. Dan mag je ook wel een mindere pot spelen.
Hicham Faik: 7 – Blijkt al weken de stille kracht van dit team, die eigenlijk niet langer stil kan blijven. Overzicht, techniek en lef zijn allemaal in zijn spel terug te vinden. Mag alleen soms nog iets aanweziger zijn.
Tomi Juric: 6 – Werd aan alle kanten klemgereden door gestrekte benen, zwaaiende armen of ferme bodychecks. Ging wel dreiging van hem uit in de eerste helft, maar kon het in de tweede helft niet meer bolwerken.
Richmond Boakye: 6,5 – Bedrijviger dan zijn collega-spits, maar kwam uiteindelijk ook niet verder dan het aluminium. Iets meer scherpte in de afwerking en die eerste goal komt er snel aan.

Header: Pro Shots