Nabeschouwing | Twee hoogtepunten in zoveelste tranentrekkende duel

Vijf wedstrijden op rij is Roda JC Kerkrade inmiddels ongeslagen. Na de overwinning op Excelsior werd er gisteren alweer voor de vierde keer op rij gelijk gespeeld, ditmaal tegen subtopper AZ. Een resultaat waar menigeen vooraf voor getekend zou hebben – zelfs met zulk slecht voetbal als zondagmiddag.

Die winderige zondag…
Zondag 20 november 2016 zal voorlopig vooral worden herinnerd als de dag van de eerste najaarsstorm van het jaar. Misschien zal voetbalminnend Nederland over vijf jaar terugdenken aan de dag waarom Kasper Dolberg in de Amsterdam ArenA zijn klasse etaleerde tegen de arme verdedigers van N.E.C. In de luwte daarvan, maar wel in de harde wind, mochten Roda JC en AZ ook nog hun potje spelen. In het voorprogramma van de kampioenskandidaten, zou je kunnen zeggen. We denken niet dat veel Ajacieden en Feyenoorders hebben gekeken, en dat is misschien maar goed ook. Het zouden 92 minuten worden die ze zeker beter hadden kunnen besteden.

Tegen de nummer vijf van de Eredivisie besloot Roda zich wederom rustig terug te trekken op eigen helft en te wachten op de spaarzame kansen die zouden komen. Met name in de eerste helft wist AZ zich daar absoluut geen raad mee. Met niet alleen de Koempeltribune, maar ook de wind in de rug, wist Roda drie keer gevaarlijk te worden voor het doel van Sergio Rochet. Bij wat meer scherpte voorin had dat vaker kunnen zijn, en hadden de geel-zwarten zeker voor rust al de 2-0 kunnen forceren. Dat dat niet lukte, legde wederom pijnlijk het gebrek aan daadkracht voor het doel bloot. Eén moment werd dat verhuld.

Nigeriaan brengt leven
Abdul Ajagun, ontegenzeggelijk de Man of the Match, aasde al het gehele eerste half uur op het moment. Die ene fout in de verdediging van AZ, waar een rappe counter op kon volgen. Overal was hij scherp en beweeglijk, en toen Ron Vlaar één keer niet genoeg vaart gaf aan zijn pass, was het gebeurd. Nota bene international Vlaar, Ron Beton, maakte de fout die de nederlaag van zijn ploeg had kunnen inluiden. Als een duvel uit een doos was daar Ajagun, die als een raket het veld overstak en vervolgens de bal als een raket achter Rochet schoot. De eerste thuisvoorsprong was een feit en dus zat de wind nu pas echt in de zeilen. Opvallend was het dat de Nigeriaan er niet voor koos om af te leggen op de meegelopen Nestoras Mytides, die er veel beter voorstond, maar zelf besloot te knallen. Het leverde al met al een wonderschoon doelpunt op.

Het publiek leefde daarna even op. Tot de 1-0 waren de tribunes in het redelijk gevulde Parkstad Limburg Stadion angstvallig stil geweest. Berusting, angst voor weer een nederlaag – wie zal het zeggen? Na de openingstreffer was er kort feest in de tent. Feest is sowieso iets waar het thuispubliek naar snakt, het publiek dat al sinds donderdag 28 januari op een overwinning wacht. 13 thuiswedstrijden zitten daar inmiddels tussen, een ongelofelijk pijnlijke statistiek, zeker voor degenen die zich de dagen nog kunnen herinneren dat het PLS een nagenoeg onneembare vesting was. Abdul Ajagun bracht met zijn poeier dat gevoel weer eventjes naar boven.

Ineenstorting met de tegenwind
Nu weten we niet wat er in de kleedkamer is besproken, wat er in de thee zat, maar het heeft in ieder geval niet geholpen. Vanaf het begin van de tweede helft leek Roda verlamd. Verscheurd in het dilemma: vooruit lopen of de voorsprong koesteren? Beide lukte niet, want aanvallend bracht Roda bijna niets meer. Aan de andere kant zorgde Wout Weghorst voor het tweede hoogtepunt van de dag. Het is te hopen dat Rosheuvel, Mytides, Boysen, De Silva, wie dan ook, ze allemaal even hebben gekeken toen de spits een bijzonder lastige bal snoeihard achter Van Leer schoot. Torinstinkt. Dat is wat daar tentoon werd gespreid en wat in het hele elftal van Roda nauwelijks te vinden is. Vanaf dat moment maakte AZ nog de meeste aanspraak op de overwinning, al miste Adil Auassar namens de Kerkradenaren nog twee prima kansen.

Auassar mocht de hele wedstrijd blijven staan overigens, terwijl hij met zijn ziel onder de arm lijkt te lopen. Na twee goede wedstrijden in het begin van het seizoen is hij ongekend ver weggezakt. Dieptepunt was een vrije trap op een werkelijk uitstekende positie, 10 minuten voor tijd, die de middenvelder kansloos naast en over krulde. Waar is toch die traptechniek? Gisteren leek hij met de wind vervlogen te zijn.

In dat kader was het extra frappant dat Yannis Anastasiou zo lang wachtte met wisselen. Met Paulissen, De Silva en Noor op de bank waren er op het middenveld genoeg capabele vervangers te vinden, maar pas tien minuten voor het eind vond de eerste wissel plaats. Erg laat, want om in zo’n korte tijd potten te gaan breken… Dat is lastig. Laat het een kritiekpunt zijn op de trainer, die uiteindelijk wel een redelijk waterdichte verdediging heeft weten te smeden. 3 tegendoelpunten in 6 wedstrijden, dat zijn statistieken waarmee je thuis kan komen. Aanvallende kracht is er nog niet. Er is veel hoop gevestigd op Dani Schahin, die langzaam terugkeert van een slepende blessure. Tot die tijd mogen we vooralsnog verdomde blij zijn met wat Abdul Ajagun gisteren liet zien.

Header: Roda JC Live